ΠΑΡΑΛΙΑ ΛΑΡΙΣΑΣ - Αμέτρητα χιλιόμετρα Αιγαίου

Ξεκινώντας από το νότιο άκρο της Π.Ε. Λάρισας, στα «σύνορα» σχεδόν με την Π.Ε. Μαγνησίας θα κάνουμε μια πρώτη στάση στο Μεταλλείο, μια αρκετά δυσπρόσιτη παραλία, όπου ξεχωρίζει ένας μεγάλος βράχος μέσα στη θάλασσα, το «Μονόπετρο» και τα ερείπια των παλιών μεταλλείων που λειτουργούσαν μέχρι το 1950 και παρήγαν το λεγόμενο «ταλκ». 

Συνεχίζοντας με κατεύθυνση βόρεια στη «σκιά» του Μαυροβουνίου, του βουνού που «γεφυρώνει» Πήλιο και Κίσσαβο, φτάνουμε στον Ρακοπόταμο, μια από τις πιο εντυπωσιακές παραλίες της Λάρισας. Η «τριπλή» παραλία παίρνει το όνομα της από τον ομώνυμο ποταμό που εκβάλλει στο βορειότερο τμήμα της. Το νότιο και μικρότερο τμήμα της ήταν παλιότερα «αφιερωμένο» στους γυμνιστές. Ο Ρακοπόταμος παρέμενε μέχρι πριν μερικά χρόνια ένα καλά κρυμμένο μυστικό, γνωστό μόνο στους κατοίκους των γειτονικών οικισμών, Σκλήθρο και Πολυδένδρι, αλλά είναι πλέον πολύ δημοφιλής. Αν και παραμένει «ανοργάνωτος» θα βρείτε δύο καφέ και μια ταβέρνα για να καλύψετε τις ανάγκες σας. 

Image

Επόμενη στάση στην ακτή Παπακώστα, γνωστή και ως «βασιλική» καθώς αποτελούσε τμήμα του, πάλαι ποτέ, Βασιλικού Δάσους Πολυδενδρίου. Είναι η αγαπημένη των campers και πολύ συχνά θα δείτε «αγκυροβολημένα» τροχόσπιτα στον χώρο στάθμευσης πάνω από την καντίνα. Ωραίες, μικρότερες παραλίες θα βρείτε και μέσα στον οικισμό του Κάτω Πολυδενδρίου. 

Image

Αφήνοντας πίσω μας το Μαυροβούνι, περνάμε στα «βαριά χαρτιά» του Λαρισαϊκού θέρους, στις παραλίες Αγιόκαμπου, Σωτηρίτσας και Βελίκας. Στην πραγματικότητα αποτελούν μια ενιαία παραλία, μια από τις μεγαλύτερες της Ελλάδας με συνολικό μήκος που ξεπερνά τα 12 χιλιόμετρα. Δεκάδες beach bars και ταβέρνες αραδιάζονται κατά μήκος του παραλιακού δρόμου, καθιστώντας την αγαπημένη επιλογή όσων θέλουν να συνδυάσουν μπάνιο και διασκέδαση. 

Image

Κίσσαβος και Πηνειός

Μετά τη Βελίκα το τοπίο αλλάζει, με τον Κίσσαβο να μπαίνει δυνατά στο «παιχνίδι». Οι κατάφυτες πλαγιές του κατηφορίζουν σχεδόν μέχρι το κύμα προσφέροντας σκιά και δροσιά στους λουόμενους. Στην Παλιουριά και την Κουτσουπιά θα βρούμε παραλίες μεσαίου μεγέθους που συνδυάζουν άμμο και βότσαλα. Από την Κουτσουπιά ως το Στόμιο μπορούμε να επιλέξουμε ανάμεσα σε μια πληθώρα μικρών ή μεγαλύτερων κολπίσκων (Τσιλιγιώργης, Πλατιά Άμμος, Καλύβι, Πηγάδι, Ψαρόλακας κ.α.) ανάλογα με τον βαθμό απομόνωσης – χαλάρωσης που αποζητούμε. Ιδιαίτερη αναφορά αξίζει να γίνει στο Κόκκινο Νερό, όπου μπορούμε να συνδυάσουμε την θαλασσινή βουτιά με την ιαματική στις «κολυμβήθρες» που βρίσκονται μέσα στο χωριό. 

Image

Από το Στόμιο μέχρι τα «σύνορα» με την Πιερία, ξεκινάει μια σειρά παραλιών με κοινή συνισταμένη την ψιλή άμμο, τα πολύ ρηχά νερά (ιδανικά για οικογένειες με μικρά παιδιά) και τη γειτνίαση τους με το Δέλτα του Πηνειού. Στο Στόμιο (παλιά ονομασία «Τσάγεζι) με τον χαρακτηριστικό μικρό φάρο θα διασχίσουμε δύο ξύλινα γεφυράκια πάνω από το νοτιότερο παρακλάδι του ποταμού για να φτάσουμε στην παραλία. Λίγο βορειότερα στον μικρό οικισμό της Αλεξανδρινής θα βρούμε άλλη μια ωραία αμμουδιά, ενώ ακόμα «ψηλότερα» (στον χάρτη) φτάνουμε στις «κεντρικές» εκβολές του Πηνειού. Δίπλα στον σημαντικό υγρότοπο, νότια των εκβολών βρίσκουμε την παραλία του Στρίντζου, με τις λιγοστές καλύβες και άλλες ιδιοκατασκευές, ιδανική για απομόνωση, ενώ βόρεια των εκβολών βρίσκουμε την Κουλούρα που περιβάλλεται από απέραντες εκτάσεις με ηλιοτρόπια. 

Στο βόρειο «τέρμα» του νομού, Μεσάγγαλα και Καστρί-Λουτρό, μας προσφέρουν ένα μικρό «ταξίδι στον χρόνο». Οικογενειακές διακοπές «παλαιού τύπου», χωρίς «πόζα» και επιτήδευση! Μικρά σπιτάκια όπου στριμώχνονται όσα κρεβάτια απαιτούνται για να καλυφθεί η οικογένεια κι ένα τραπέζι για φαγητό. Ούτως ή άλλως, όλη η μέρα περνάει στην παραλία με «σπαστά» καρεκλάκια και ξαπλώστρες, ομπρέλα από το σπίτι, φραπέ παγωμένο στο σέικερ, όπως δεκαετία ’80 (όχι ότι δεν θα βρείτε beach bars και freddo espresso, αν θέλετε!). Η εκδίκηση της απλότητας!