Μεγάλο Μετέωρο - Ο ακρογωνιαίος Πλατύλιθος Δείτε Περισσότερα Μεγάλο Μετέωρο - Ο ακρογωνιαίος Πλατύλιθος
Εποχές Ζήστε τη Θεσσαλία σε κάθε της πτυχή, συνδυάζοντας παραδόσεις, φυσική ομορφιά και εμπειρίες προσαρμοσμένες σε κάθε εποχή του χρόνου
ΤΕΜΠΗ Μέχρι να τεθούν σε λειτουργία τα σύγχρονα τούνελ της Εθνικής Οδού Αθηνών – Θεσσαλονίκης η κοιλάδα των Τεμπών ένωνε ή χώριζε, ανάλογα με την οπτική γωνία του καθενός, Νότια και Βόρεια Ελλάδα. Προκαλούσε και ανάμικτα συναισθήματα. Από τη μια πλευρά, θαυμασμό για το υπέροχο τοπίο, από την άλλη, εκνευρισμό για τα συχνές καθυστερήσεις λόγω αυξημένης κίνησης. Με τις νέες σήραγγες, τα πράγματα έχουν απλοποιηθεί. Όποιος περνάει από τη Κοιλάδα των Τεμπών, το κάνει κατ’ επιλογή, για να απολαύσει αυτό το μαγικό τοπίο που σχηματίζει ο Πηνειός περνώντας ανάμεσα σε Όλυμπο και Κίσσαβο. Η κίνηση έχει λιγοστέψει. Τα περισσότερα μαγαζιά, καφέ και εστιατόρια, γύρω από τα παλιά διόδια, έχουν ερημώσει. Οι περισσότεροι μικροπωλητές γύρω από την εκκλησία της Αγίας Παρασκευής έχουν αναζητήσει αλλού στέκια. Ίσως να είναι και για καλό. Τα πλήθη που συγκεντρώνονταν κάποτε και η οχλοβοή που τα συνόδευε, μάλλον αποτρεπτικά λειτουργούσαν για κάποιον που ήθελε να απολαύσει το μαγευτικό τοπίο. Image Το πιο πολυσύχναστο κομμάτι της κοιλάδας, εκεί που σταματούν πολλοί για να την γνωρίσουν «εκ του σύνεγγυς», αλλά και για έναν καφέ ή γρήγορο «σνακ» είναι το σημείο της κρεμαστής πεζογέφυρας, η οποία, δυστυχώς, καταστράφηκε από το αδυσώπητο πέρασμα του Daniel. To εκκλησάκι της Αγίας Παρασκευής σκαλισμένο στο βράχο από τους σιδηροδρομικούς τον περασμένο αιώνα και το αγίασμα βαθιά σε παρακείμενη σπηλιά, παραμένουν στη θέση τους, όπως παραμένουν στη θέση και διάφορα αρχαιολογικά ίχνη. Στην πλευρά του Κισσάβου Χωρίς αμφιβολία το πιο «διάσημο» χωριό του σημερινού δήμου Τεμπών είναι τα Αμπελάκια, στις πλαγιές του Κισσάβου, πάνω από την είσοδο της κοιλάδας. Εξακολουθούν να αποπνέουν έναν αέρα αίγλης και αρχοντιάς από την εποχή (μέσα 18ου αιώνα) που με τον Συνεταιρισμό τους, τα νήματα και κόκκινη βαφή από το φυτό Ριζάρι, είχαν κατακτήσει τις αγορές της Ευρώπης. Το κάστρο της Ωριάς, πάνω από το χωριό αποδεικνύει τη στρατηγική σημασία των Τεμπών! Επιστρέφοντας από τα Αμπελάκια στον κεντρικό δρόμο αξίζει μια στάση στο χωριό των Τεμπών και τον υπό αναστήλωση τεκέ των μπεκτασήδων δερβίσηδων, Χασάν Μπαμπά. Image Επόμενη στάση, η Ελάτεια. Το χωριό κρύβει ένα ανέλπιστο μυστικό, ένα πρότυπο λαογραφικό μουσείο, το Μουσείο Θεσσαλικής Ζωής, στην ουσία το αρχοντικό της οικογένειας Συρμακέζη, το οποίο οι σημερινοί ιδιοκτήτες έχουν μετατρέψει σε υποδειγματικό εκθεσιακό χώρο της αγροτικής και αστικής ζωής των τελευταίων 150 χρόνων, μέσα από τα προσωπικά αντικείμενα της οικογένειας. Ένα ακόμα προσεγμένο λαογραφικό μουσείο λειτουργεί και στο Συκούριο, φτιαγμένο κομμάτι-κομμάτι από τον ντόπιο ιστοριοδίφη Ιωάννη Πράπα. Θα το βρείτε στη θέση Μύλοι τοποθεσία με πολλά νερά και μύλους, οι οποίοι μάλιστα λειτουργούσαν και ως πηγή ηλεκτροδότησης του Συκουρίου, κάτι πρωτοποριακό για τα δεδομένα της εποχής. Σε μικρή απόσταση βρίσκεται και η «Μπάρα», μια μικρή τεχνητή λίμνη που αποτελεί αγαπημένο τόπο αναψυχής των κατοίκων Το Συκούριο υπερηφανεύεται για το υπέροχο θέαμα που προσφέρουν την άνοιξη οι ανθισμένες αμυγδαλιές, αλλά βεβαίως και για τα ίδια τα αμύγδαλα. Συγκεντρώνει το συντριπτικά μεγαλύτερο κομμάτι της ελληνικής, αλλά και περίπου το 2% της παγκόσμιας παραγωγής και το γιορτάζει κάθε Σεπτέμβρη. Image Από το Συκούριο μετά από ορεινή, ασφάλτινη διαδρομή περίπου 12 χλμ. στις πλαγιές του Κισσάβου θα φτάσετε στο χωριό της Σπηλιάς, σε υψόμετρο περίπου 900 μέτρων. Αν είναι Σαββατοκύριακο, μην απορήσετε με το πλήθος των αυτοκινήτων, ανήκουν σε Λαρισαίους που έρχονται εδώ για να τιμήσουν τις ξακουστές ταβέρνες του χωριού. Από εδώ είναι πολύ εύκολη η πρόσβαση και στο Ορειβατικό Καταφύγιο Κισσάβου. Στην πλευρά του Ολύμπου Η άλλη πλευρά της κοιλάδας των Τεμπών, ανήκει στην επικράτεια του Ολύμπου και συγκεκριμένα στον μικρό «αδελφό» του, τον Κάτω Όλυμπο. Μια πρώτη απαραίτητη στάση πριν διασχίσετε την κοιλάδα με κατεύθυνση βόρεια θα κάνετε στου Γόννους για να επισκεφθείτε άλλο ένα εντυπωσιακό Λαογραφικό Μουσείο σε ένα πολυεπίπεδο παραδοσιακό αρχοντικό, αλλά και τη Δημοτική Πινακοθήκη. Από τους Γόννους, μετά από ανηφορική διαδρομή 23 χλμ. θα φτάσετε στο πανέμορφο ορεινό χωριό Καλλιπεύκη (παλιά ονομασία «Νεζερός») στα 1054 μέτρα υψόμετρο, όπου αξίζει να δοκιμάσετε τις ξακουστές πατάτες του. Έχοντας διασχίσει την κοιλάδα θα κατευθυνθείτε προς τη Ραψάνη. Γνωστοί και οι Ραψανιώτες για τα νήματα τους, την ίδια εποχή με τα Αμπελάκια, έψαξαν εναλλακτικές διεξόδους όταν το εμπόριο της κόκκινης βαφής άρχισε να παρακμάζει. Και τις βρήκαν στα αμπέλια τους. Οι Ραψανιώτες ανέκαθεν αγαπούσαν το κρασί, η παράδοση μάλιστα της αμπελοκαλλιέργειας έχει ενσωματωθεί στην τοπική αρχιτεκτονική, με κάθε σχεδόν σπίτι να διαθέτει υπόγειο με δικά του βαρέλια. Όλη τη τοπική παράδοση ξεδιπλώνεται στο Μουσείο Οίνου και Αμπέλου. Image Τέσσερα περίπου χιλιόμετρα χωρίζουν τη Ραψάνη από ένα ακόμη «κρασοχώρι», τη γραφική Κρανιά κι άλλα τόσα περίπου από τον Πυργετό. Περνώντας από την ανατολική πλευρά της Εθνικής Οδού ένας χωμάτινος δρόμος θα σας φέρει στο παλιό Πετρογέφυρο, το οποίο παραμένει σχετικά άγνωστο στον πολύ κόσμο. Κάποτε ήταν φημισμένο χάρη στα πολλά του τόξα – από τα οποία σώζεται μόλις ένα- και με τα 40 μ. μήκος του ένωνε τον Πυργετό με το απέναντι χωριό του Ομολίου, στην άλλη όχθη του Πηνειού. Το τέλος της διαδρομής ταυτίζεται με την κατάληξη του ίδιου του Πηνειού, ο οποίος σχηματίζει ένα μεγάλο Δέλτα ανάμεσα στο Στόμιο και τα Νέα Μεσάγγαλα, ένα εντυπωσιακό όσο και σημαντικό υγρότοπο. Η Κουλούρα – η οποία περιβάλλεται από απέραντες εκτάσεις με ηλιοτρόπια-, τα Μεσάγγαλα και το Καστρί-Λουτρό αποτελούν τις αγαπημένες παραλίες των Λαρισαίων βόρεια του Δέλτα. Δείτε Περισσότερα ΤΕΜΠΗ - Η Μαγική κοιλάδα
ΦΑΡΣΑΛΑ – Η πατρίδα του Αχιλλέα Η «πρόγονος» αρχαία Φάρσαλος, θεωρείται η συνέχεια της μυκηναϊκής, ομηρικής Φθίας, της πατρίδας του Αχιλλέα και των Μυρμιδόνων, των μυρμηγκιών που σύμφωνα με τον μύθο μεταμορφώθηκαν από τον Δία σε θρυλικούς πολεμιστές. Την σχέση των Φαρσάλων με τον εμβληματικό μυθικό ήρωα τους πιστούς πολεμιστές του, μας θυμίζουν το άγαλμα του ήρωα στην πλατεία Δημαρχείου, το άγαλμα της Θέτιδας που κρατάει τον Αχιλλέα, βρέφος, από τη φτέρνα στις πηγές Απιδανού, στο κέντρο της πόλης, αλλά και το γλυπτό ενός μυρμηγκιού που κρατά δόρυ και ασπίδα, στην είσοδο της. Image Αρχαία Φάρσαλος Τα Φάρσαλα, τοποθετημένα στο στρατηγικής σημασίας πέρασμα που συνδέει τον κάμπο της Θεσσαλίας με τη νότια Ελλάδα αποτέλεσαν θέατρο σημαντικών μαχών σε όλο τον ρου της ιστορίας. Στο λόφο του Προφήτη Ηλία, αφού διασχίσετε το όμορφο αισθητικό δάσος Φαρσάλων θα βρεθείτε στα ερείπια της αρχαίας και βυζαντινής Ακρόπολης με τα επιβλητικά τείχη. Από εδώ θα απολαύσετε πανοραμική θέα της πόλης και του «κυματιστού» κάμπου που την περιβάλλει μέχρι τον Όλυμπο και τον Κίσσαβο. Σε διάφορες θέσεις, κυρίως στο Βαρούσι, την «παλιά» πόλη έχουν έρθει στο φως σημαντικά αρχαιολογικά ευρήματα από διάφορες εποχές, όμως τα πιο εντυπωσιακά, ένας αρχαϊκός θολωτός τάφος και ένας Μυκηναϊκός θαλαμοειδής τάφος (6ος-5ος αιώνας π.Χ.), βρίσκονται στο Δυτικό Νεκροταφείο Αρχαίας Φαρσάλου. Το πιο σημαντικό εύρημα, ένα κτέρισμα στον θολωτό τάφο, ο καλυκωτός, μελανόμορφος κρατήρας του διάσημου ζωγράφου της αρχαϊκής περιόδου, Εξηκία, καταδεικνύει ότι από τα αρχαία χρόνια οι κάτοικοι της περιοχής θεωρούσαν εαυτούς απόγονους του Αχιλλέα. Image Πριν αναχωρήσετε από την πόλη, αξίζει να κάνετε μια βόλτα στις όμορφες πλατείες της και να αναζητήσετε στον «τουρκικό» μαχαλά τον Πύργο Καραμίχου, ένα εξαιρετικά καλοδιατηρημένο δείγμα «κούλιας» ή «πυργόσπιτου» του 18ου αιώνα. Βεβαίως, για να μην ξεχνιόμαστε, είναι αδύνατον να φύγετε από τα Φάρσαλα, χωρίς ένα μεγάλο κομμάτι φρέσκου, ζεστού, βουτυράτου χαλβά, ειδικά αν η «αχίλλειος πτέρνα» σας είναι τα παραδοσιακά γλυκά. Image Εκτός πόλης Οι σημαντικοί αρχαιολογικοί χώροι δεν περιορίζονται στα όρια της πόλης αλλά απλώνονται σε όλη, σχεδόν, την έκταση του Δήμου Φαρσάλων. Σε μικρή απόσταση βρίσκεται ο αρχαιολογικός χώρος Σκοτούσσας και το Ιερό Άντρο των Νυμφών και του Πάνα στο σπήλαιο Καράπλα. Σε κάπως μεγαλύτερη απόσταση, ανατολικά της πόλης σχεδόν στα «σύνορα» των νομών Λάρισας και Μαγνησίας, στη θέση που είναι γνωστή ως «Κάστρο Καλλιθέας», κοντά στο ομώνυμο χωριό, βρίσκεται η αρχαία πόλη της «Περιοικίδος Αχαΐας Φθιώτιδος», Πεύμα. Βορειότερα κοντά στο χωριό Ερέτρια, στη θέση Τσαγγλί Μαγούλα βρίσκονται τα ερείπια προϊστορικού (νεολιθικού) οικισμού και αρχαίου κάστρου. Image Το ενδιαφέρον της περιοχής δεν εξαντλείται στους αρχαιολογικούς χώρους. Νεότερα μνημεία και άλλα αξιοθέατα εμπλουτίζουν τον ταξιδιωτικό της χάρτη. Σε μικρή απόσταση βόρεια της πόλης, ακριβώς δίπλα στον δρόμο που έρχεται από τη Λάρισα βρίσκεται ένα παραγνωρισμένο αρχιτεκτονικό μνημείο, η γέφυρα του Ενιπέα, παλιότερα γνωστή ως το «Γεφύρι του Πασά». Μέχρι τη δεκαετία του ’90 αποτελούσε τμήμα της επαρχιακής οδού Λάρισας-Φαρσάλων. Πρόκειται για ένα τεράστιο πετρογέφυρο (μήκος 110 μέτρα, πλάτος 5,5 μέτρα) που οικοδομήθηκε το 1752, διαθέτει επτά ανισομεγέθη τόξα και έχει ανακηρυχθεί διατηρητέο μνημείο. Πολύ κοντά βρίσκεται και ο παλιός Σιδηροδρομικός Σταθμός Φαρσάλων (λειτουργούσε μέχρι το 1998), το οποίο οι πολύ δραστήριοι «Φίλοι» του έχουν μετατρέψει σε άτυπο μουσείο. Για όσους θυμούνται με νοσταλγία τα μαθητικά τους χρόνια, το Σχολικό Μουσείο Βρυσιάς θα ξυπνήσει ευχάριστες αναμνήσεις. Image Στις εποχές προ Κιλελέρ και Μαρίνου Αντύπα, στα χρόνια των τσιφλικάδων και των κολίγων θα σας μεταφέρουν τα δύο κονάκια - τσιφλικόσπιτα που σώζονται στην περιοχή. Το ένα, το Κονάκι Χαροκόπου (ιδιοκτησίας Κυζερίδη) βρίσκεται στο Πολυνέρι και σώζεται σε άριστη κατάσταση. Αντίθετα, ετοιμόρροπο, αλλά ακόμα μεγαλοπρεπές είναι το Κονάκι Βασιλείου στον Παλαιόμυλο. Μόλις 10 χλμ. από τον Παλαιόμυλο, πολύ κοντά στην Ασπρόγεια θα βρείτε ένα από τα πιο ιδιαίτερα και εντυπωσιακά αξιοθέατα όχι μόνο των Φαρσάλων, αλλά ολόκληρης της Θεσσαλίας, τον Τεκέ («μοναστήρι – ερημητήριο») των Μπεκτασήδων Δερβίσηδων. Οι πινακίδες γράφουν «Μονή Τεκέ Φαρσάλων», η παλιά ονομασία ήταν «Ιρενί Τεκές» («Ιρενί» ήταν η παλιά ονομασία της Ασπρόγειας), οι ντόπιοι το ξέρουν ως «Αλβανικό Μοναστήρι», ενώ θα τον βρείτε καταγεγραμμένο και ως «Τεκέ Ντουρμπαλί Σουλτάν». Όπως και να το πείτε, είναι ένα υποβλητικό μέρος που αντηχεί τον μυστικισμό των Σούφηδων, αυτού του ανεκτικού και ανεξίθρησκου μουσουλμανικού δόγματος που βρέθηκε στη «σκιά» Σιιτών και Σουνιτών, των δύο κυρίαρχων κλάδων του Ισλάμ. Δείτε Περισσότερα ΦΑΡΣΑΛΑ – Η πατρίδα του Αχιλλέα
ΑΡΓΙΘΕΑ «Άγρια» και «ανυπότακτα» είναι δύο επίθετα που συνοδεύουν συχνά τα Άγραφα, από την εποχή που δεν κατέστη δυνατή η «εγγραφή» τους στα οθωμανικά φορολογικά κατάστιχα και «σβήστηκαν απ’ τον χάρτη». Αποτελούσαν ανέκαθεν πυρήνες αντίστασης από τα χρόνια της Τουρκοκρατίας και την Γερμανική Κατοχή μέχρι και σήμερα που αντιδρούν σθεναρά στην τοποθέτηση ανεμογεννητριών. Είναι ένας από τους πιο απόμακρους και δύσβατους τόπους της Ελλάδας, ειδικά κατά τους χειμερινούς μήνες. Αυτό δεν είναι κατ’ ανάγκην μειονέκτημα. Η φύση παραμένει ανέγγιχτη, αμόλυντη, μεγαλειώδης. Ο τρόπος ζωής των λιγοστών κατοίκων μοιάζει να βγήκε από χρονοκάψουλα. Εδώ ο επισκέπτης παίρνει μια δυνατή γεύση από «παλιά Ελλάδα». Που σημαίνει, πνεύμα αδάμαστο απέναντι στις κακουχίες, αδιάκοπος αγώνας απέναντι στα στοιχεία της φύσης, αδιαπραγμάτευτη αγάπη για τον τόπο και αγνή, άδολη φιλοξενία χωρίς ιδιοτέλεια. Image Η Αργιθέα δεν είναι για τους πολλούς, ούτε γι’ αυτούς που αναζητούν πολυτέλειες. Θα την αγαπήσουν οι μυημένοι, οι συνειδητοποιημένοι», οι λάτρεις των αυθεντικών εμπειριών και της περιπέτειας, αυτοί που δεν έχουν πρόβλημα να ξεβολευτούν για λίγο. Με πολυάριθμες βαθιές χαράδρες και άλλες τόσες πανύψηλες κορυφές (επτά εκ των οποίων με υψόμετρο μεγαλύτερο των 2.000 μέτρων), με πυκνά δάση από έλατα, οξυές, καστανιές, κέδρους, βελανιδιές και πουρνάρια, οι φυσιολάτρες και οι περιπατητές θα βρουν την «παιδική χαρά» τους. Τα πάντα πρόθυμα μέλη του Ελληνικού Ορειβατικού Συλλόγου (ΕΟΣ) Καρδίτσας (τηλ.: 6940794395 – 6974110853) μπορούν να δώσουν κατευθύνσεις ή να συμπεριλάβουν στις εξορμήσεις τους κάθε επισκέπτη. Οι επισκέπτες θα βρουν επίσης διάσπαρτα αραιοκατοικημένα χωριά, ιστορικά μοναστήρια, δεκάδες πέτρινα γεφύρια και την νεότερη φυσική λίμνη της Ελλάδας, την Στεφανιάδα, η οποία δημιουργήθηκε το 1963 όταν η πλαγιά Στοιχειό ξεκόλλησε από το βουνό Σμίνικο και «έφραξε» έναν από τους παραπόταμους του Αχελώου. Η Αργιθέα χωρίζεται σε δύο (συν μία) περιοχές, Ανατολική και Δυτική, και σε δύο διαδρομές, την νότια και την βόρεια, αντίστοιχα. Και οι δύο διαδρομές ξεκινούν από το Μουζάκι, όπου θα πρέπει να γεμίσετε το ρεζερβουάρ του οχήματος σας, γιατί πρατήριο καυσίμων μέσα στα βουνά δεν θα βρείτε. Οι δύο διαδρομές, ανάλογα με την εποχή και καιρού επιτρέποντος συναντώνται, στα δυτικά μέσω βατού χωματόδρομου , λίγο πριν την κοιλάδα του Αχελώου, που αποτελεί στην ουσία μια τρίτη «υποπεριοχή». Το χειμώνα, αυτή η σύνδεση, καθίσταται από δύσκολη έως αδύνατη. Image Ανατολική Αργιθέα Ακολουθώντας τη νότια διαδρομή, το πρώτο χωριό που θα συναντήσετε μετά τον αυχένα της Οξυάς είναι το γραφικό Βλάσι σε υψόμετρο 1060 μέτρων στις πλαγιές του όρους Καράβα. Απέναντι του βρίσκεται ένα από τα μεγαλύτερα και πιο ξακουστά χωριά της περιοχής, το Πετρίλο, γνωστό και ως «Τα Πετρίλια», καθώς αποτελείται από διάσπαρτους οικισμούς. Μέχρι το 1821 τα Πετρίλια μετρούσαν 5.000 ψυχές. Το ’44 το Δημοτικό τους σχολείο διετέλεσε έδρα της Κυβέρνησης του Βουνού. Πυρήνας τους η Μονή Γέννησης της Θεοτόκου -που οι κάτοικοι επιμένουν να προσφωνούν με το παλιό όνομα: Μονή Αγίου Χαραλάμπου. Στη γειτονιά Χάρις βρίσκεται η πετρόχτιστη Κοίμηση της Θεοτόκου, μια από τις 19 διάσπαρτες στους μαχαλάδες εκκλησίες. Οι … πιστοί επιστρέφουν κατά παράδοση το καλοκαίρι, άλλοι από το Σχηματάρι, άλλοι από τη Λάρισα. Οι Βλασιώτες μετοίκισαν πιο κοντά – ανεβαίνουν από το Μουζάκι. Στο Δροσάτο θα βρείτε ένα πανέμορφο πέτρινο γεφύρι, ενώ στο Πετροχώρι και στους κοντινούς κτηνοτροφικούς οικισμούς, την Πατλιά και την Εβάκλη, αξίζει να αναζητήσετε ντόπια φέτα Αγράφων και αυθεντικό τσαλαφούτι, ένα μαλακό, κρεμώδες τυρί. Στο γειτονικό Λεοντίτο που υπήρξε λημέρι του αρματολικιού του Καραϊσκάκη, στην πλατεία του χωριού θα δείτε έναν θεόρατο πλάτανο, ηλικίας 1.000 ετών! Λίγο πιο δυτικά βρίσκεται μια «αετοφωλιά πίστης», το πιο σημαντικό προσκύνημα της περιοχής, η Μονή Σπηλιάς. Τελευταία στάση σε αυτή τη διαδρομή, η λίμνη Στεφανιάδα, όπου με τη βοήθεια της Finix Adventures (τηλ. 6977663453) και της Βασιλικής Κοϊμτζίδου μπορείτε να επιδοθείτε σε πλήθος υπαίθριων δραστηριοτήτων, κάτι που ισχύει και για την ευρύτερη περιοχή. Image Δυτική Αργιθέα Η δεύτερη, βόρεια, διαδρομή προϋποθέτει τη διάβαση του Τυμπάνου, το πέρασμα του διαβόητου διάσελου που είναι για την Θεσσαλία, ότι είναι η «Κατάρα» για την Ήπειρο. Η διάσχιση του κατά τους χειμερινούς μήνες είναι πολύ δύσκολη χωρίς αλυσίδες και απαγορευτική κατά τις βραδινές ώρες. Στο πέρασμα των χρόνων πολλοί Αργιθεάτες έχουν χάσει τη ζωή τους από χιονοστιβάδες στην προσπάθεια τους να τον διαβούν. Για να μην ξεχαστούν ο Δήμος Αργιθέας έχει στήσει στο σημείο «Μνημείο Αδικοχαμένων στα Χιόνια Αργιθεατών». Πρώτο χωριό στη διαδρομή η Αργιθέα, η οποία παρά το όνομα δεν είναι η «πρωτεύουσα» του Δήμου, καθώς οι κάτοικοι της μετριούνται στα δάκτυλα του ενός χεριού. Περίπου 3 χλμ. παρακάτω βρίσκεται ο «κόμβος» της Αγορασιάς, όπου λειτουργούν δύο καφενεία, στα οποία μπορείτε να τσιμπήσετε κάτι πρόχειρο, να εφοδιαστείτε με τσιγάρα και σνακ, ακόμα και με βενζίνη σε μπιτόνι, σε περίπτωση ανάγκης. Εδώ βρίσκεται και η διασταύρωση για Καρυά, ενώ το ξακουστό πέτρινο γεφύρι της (γνωστό και ως «Τριζώλου», ή «Τριζώλ’» για τους ντόπιους), το μεγαλύτερο της Θεσσαλίας βρίσκεται λίγο παρακάτω. Λίγο πριν την Αγορασιά σκαλιά οδηγούν στο νεκροταφεία της αρχαίας Αργιθέας, απομεινάρι της πρωτεύουσας των αρχαίων Αθαμάνων. Λίγο μετά την Αγορασιά, μια δεξιά «έξοδος» οδηγεί στο Ανθηρό, το πιο «ζωντανό» χωριό της περιοχής και έδρα του Δήμου Αργιθέας. Εδώ θα βρείτε ένα ενδιαφέρον Εκκλησιαστικό μουσείο, καφετέριες, ταβέρνες, μίνι μάρκετ, πεστροφοτροφείο, νερόμυλους και τις όμορφες πηγές της Γκούρας. Όλα τα καλά! Σε απόσταση 3 χλμ, βόρεια του Ανθηρού, βρίσκεται η εντυπωσιακή αλλά έρημη Μονή Κατουσίου του 17ου αιώνα. Image Επιστρέφοντας στον «κεντρικό» δρόμο και με πορεία κατηφορική, λίγο πριν διασχίσετε το Λιασκοβίτικο ρέμα, μια έξοδος στα δεξιά οδηγεί στο Πετρωτό (παλιά ονομασία «Λιάσκοβο»), και συνεχίζει, σχεδόν παράλληλα με την κοίτη του Αχελώου ως την Καλή Κώμη, με την εκκλησία του Αγίου Νικολάου και τα Ελληνικά, απ’ όπου μέσω χωματόδρομου και ενός αρκετά δύσβατου μονοπατιού μήκους 2χλμ, θα φτάσετε στο εντυπωσιακό γεφύρι του Κορακονησίου. Μετά από αυτή την παράκαμψη θα διασχίσετε το Λιασκοβίτικο ρέμα από την μεταλλική γέφυρα και στα δεξιά σας θα δείτε ένα από τα πιο όμορφα πέτρινα γεφύρια της περιοχής, αυτό του Πετρωτού. Από εδώ και πέρα, περνώντας μέσα από τούνελ σκαμμένα στο γυμνό βράχο, θα φτάσετε στην κοιλάδα του Αχελώου. Image Η κοιλάδα του Αχελώου Το ημιτελές φράγμα της Συκιάς χωρίζει την κοιλάδα του Αχελώου σε δύο τμήματα. Βόρεια είναι αρκετά στενή ενώ λίγο νοτιότερα αρχίζει να αποκτά μεγαλύτερο πλάτος. Αμέσως μετά την έξοδο του τελευταίου τούνελ πριν το οικισμό της Συκιάς θα δείτε πάνω από το ποτάμι την Κούλια (οθωμανικό φυλάκιο) που βρισκόταν δίπλα στο γεφύρι του Κοράκου. Ήταν κάποτε το μεγαλύτερο μονότοξο γεφύρι της Ελλάδας, με άνοιγμα τόξου 45 και ύψος 25 μέτρα, ένωνε τη Θεσσαλία με την Ήπειρο από το 1514, μέχρι που ανατινάχτηκε στον Εμφύλιο με 61 κιλά δυναμίτη. Image Στα Νεοχώρια Βραγγιανών θα δείτε την παλιά περαταριά (εναέριο καρούλι), ένα χειροκίνητο «τελεφερίκ» που περνάει πάνω από τον Αχελώο και ενώνει Καρδίτσα και Άρτα, Ήπειρο και Θεσσαλία. Λειτουργούσε επίσημα μέχρι το 1997 με διορισμένο υπάλληλο – περατάρη από τη Νομαρχία Καρδίτσας. Λίγο παραπάνω, στα Βραγγιανά, έδρα του πρώην Δήμου Αχελώου, το ρεύμα έφτασε το ’81. Οι 150 οικογένειες κάποτε έγιναν 200 άνθρωποι που ασχολούνται με τη γη και την κτηνοτροφία, πλάι στο στολίδι τους, τη Μονή Μεταμόρφωσης του Σωτήρος. Το πιο «ζωντανό» χωριό της περιοχής, είναι το Αργύρι, πολύ κοντά στα «σύνορα» με την Ευρυτανία. Έχει καφενείο και σχολείο, κατοικείται από νέους ανθρώπους, οι οποίο «κόντρα στο ρεύμα» ξεχειμωνιάζουν στον τόπο τους και ξεκαλοκαιριάζουν στα νησιά, εργαζόμενοι στον τουρισμό. Επτά χιλιόμετρα νότια του Αργυρίου, στο «τετραεθνές» Καρδίτσα-Ευρυτανία-Αιτωλοακαρνανία-Άρτα, το υπέροχο, τετράτοξο πέτρινο γεφύρι Καταφυλλίου – Αυλακίου, πάνω από τα γαλάζια νερά του Αχελώου, αποτελεί την γραμμή τερματισμού για την δύσκολη αλλά πολύ γοητευτική προσπάθεια εξερεύνησης των Θεσσαλικών Αγράφων. Image Δείτε Περισσότερα ΑΡΓΙΘΕΑ - Στην καρδιά των Αγράφων
ΔΥΤΙΚΗ ΜΑΓΝΗΣΙΑ Η περιοχή ανάμεσα στο «βουνό των Κενταύρων», το Πήλιο και το «βουνό των Τιτάνων», την Οθρυ, σχεδόν ταυτίζεται με τα γεωγραφικά όρια των Δήμων Ρήγα Φεραίου και Αλμυρού. Έχει τα πάντα: βουνά, κάμπο, λίμνες, γραφικά παραθαλάσσια χωριά, μύθους και ιστορία, αλλά για κάποιον, ανεξήγητο λόγο έχει μείνει μέχρι τώρα μακριά από τα «φώτα των προβολέων». Η περιήγηση μπορεί να ξεκινήσει από το βορειότερο άκρο, από το σημείο όπου το Πήλιο συναντάει το Μαυροβούνι και η Π.Ε. Μαγνησίας την Π.Ε. Λάρισας. Εκεί, στο «βορειότατο Πήλιο», που διοικητικά ανήκει στον Δήμο Ρήγα Φεραίου, θα βρείτε δύο υπέροχα χωριά, το Κεραμίδι και το Βένετο, αλλά και μια πανέμορφη παραλία, το Καμάρι. Μέσα στα δάση του Πηλίου, θα βρείτε δύο από τα σημαντικότερα θρησκευτικά μνημεία της Θεσσαλίας, τις Μονές Φλαμουρίου και Σουρβιάς. Image Η αναγεννημένη λίμνη και η πατρίδα του Ρήγα Κατηφορίζοντας από το βουνό θα αντικρύσετε τα μαγευτικά τοπία της «ταλαιπωρημένης», αλλά αναγεννημένης Κάρλας, μιας λίμνης που κατά την αρχαιότητα ήταν γνωστή ως Βοιβηίς, αποξηράθηκε τη δεκαετία του 1960 και «επανασυστάθηκε» τα τελευταία χρόνια. Εξαπλασίασε την έκταση της με το πέρασμα της κακοκαιρίας Daniel, τον Σεπτέμβριο του 2023, προκαλώντας μεγάλες καταστροφές, αλλά τώρα έχει επανέλθει στην «κανονικότητα». Αν θέλετε να μάθετε πως ήταν η ζωή στην Κάρλα πριν την αποξήρανση της, επισκεφθείτε το Μουσείο Λιμναίου Πολιτισμού Κάρλας (T/ +302421058659) στα Κανάλια. Νοτιοανατολικά της λίμνης βρίσκεται το Βελεστίνο («Φέρες»), πατρίδα του μεγάλου Έλληνα στοχαστή, συγγραφέα, πολιτικού και επαναστάτη Ρήγα Φεραίου (ή «Βελεστινλή»). Ο πρωτεργάτης του Νεοελληνικού Διαφωτισμού τιμάται στην γενέτειρα του με μουσεία, προτομές και τοπικά αφηγήματα που κρατούν τη μνήμη του ζωντανή. Στο Δημαρχείο φυλάσσεται μία από τις 5 περίφημες Χάρτες του. Ίχνη της αρχαίας πόλης των Φερών, διάφορων εποχών, βρίσκονται διάσπαρτα μέσα και γύρω από το Βελεστίνο, καταδεικνύοντας τη διαχρονική στρατηγική σημασία της. Έχει προταθεί η αναστήλωση κάποιων από τα αρχαία μνημεία και οργάνωση ενός Αρχαιολογικού-Ιστορικού Πάρκου Φερών-Βελεστίνου, που θα ενώσει όλες τις αρχαίες «κουκίδες»! Image Στα όρια του μύθου και της ιστορίας Η πόλη του Αλμυρού, σημαντικό οικονομικό και διοικητικό κέντρο, βρίσκεται στο μέσο μιας πεδιάδας που στα αρχαία χρόνια ήταν γνωστή ως Κρόκιο Πεδίο. Εδώ πραγματοποιήθηκε το 353 π.Χ. η ομώνυμη μάχη, μια από τις σημαντικότερες του Γ’ Ιερού Πολέμου (για τον έλεγχο του Μαντείου των Δελφών) ανάμεσα σε Μακεδόνες και Θεσσαλούς, από τη μια πλευρά και Φωκείς και Αθηναίους, από την άλλη. Η μάχη έληξε με συντριπτική νίκη του Φίλιππου Β’ της Μακεδονίας, ο οποίος ανακηρύχθηκε άρχοντας (και) της Θεσσαλίας. Για να γιορτάσει τη νίκη του, έδωσε στην νεογέννητη κόρη του το όνομα «Θεσσαλονίκη» («Νίκη της Θεσσαλίας»). Πέρα από αυτό το σπουδαίο ιστορικό γεγονός η περιοχή συνδέεται και με ένα σημαντικό μύθο, σύμφωνα με τον οποίο, κάπου εδώ προσάραξε το πλοίο του Δευκαλίωνα και της Πύρρας κατά τον Κατακλυσμό που προκάλεσε ο Δίας. Αυτοί οι δύο αναγέννησαν το ανθρώπινο είδος φέρνοντας στη ζωή τον πρώτο Έλληνα! Κοντά στην πόλη του Αλμυρού (η οποία αποτελεί ιστορική συνέχεια της αρχαίας πόλης Άλος), θα βρείτε το Δάσος Κουρί, το οποίο αν και έχει συρρικνωθεί σε σχέση με το παρελθόν εξακολουθεί να αποτελεί αγαπημένο χώρο αναψυχής ντόπιων και επισκεπτών. Σε μικρή απόσταση από τον γειτονικό, προσφυγικό οικισμό της Ευξεινούπολης, θα βρείτε ένα εντυπωσιακό, γεωλογικό «παράδοξο». Τις «δίδυμες», ολοστρόγγυλες λίμνες Ζερέλια (ή «Ζηρέλια») για την προέλευση των οποίων ακόμα αναζητείται η οριστική εξήγηση. Είναι αποτέλεσμα ηφαιστειακής δραστηριότητας ή πτώσης μετεωριτών; Οι επιστήμονες τείνουν να καταλήξουν στη δεύτερη εκδοχή! Image Στα όρια του Δήμου Αλμυρού θα βρείτε όμορφες παραλίες και γραφικούς παραθαλάσσιους οικισμούς στην είσοδο του Παγασητικού κόλπου, όπως η Αμαλιάπολη («Νέα Μιτζέλα»), οι Νηές, το Πηγάδι Πτελεού και το Αχίλλειο με ωραίες ψαροταβέρνες και τσιπουράδικα. Στην Αμαλιάπολη και το Αχίλλειο υπάρχουν οι υποδομές για υποδοχή ιστιοπλοϊκών σκαφών που κάνουν τον περίπλου του Παγασητικού ή κάνουν μια στάση στο ταξίδι τους από και προς τις Βόρειες Σποράδες. Όθρυς, το βουνό των εκπλήξεων Η Όθρυς (ή «Ορθρυς») με την ψηλότερη κορυφή της να φτάνει στα 1726 μέτρα, αποτελεί το φυσικό σύνορο ανάμεσα σε Μαγνησία και Φθιώτιδα, ανάμεσα σε Θεσσαλία και Στερεά Ελλάδα. Είναι ένα βουνό που καλύπτεται από πέπλο μυστηρίου, έχει συνδεθεί με τον μύθο των Τιτάνων και κρύβει πολλά μυστικά, τόσο για τον φυσιολάτρη όσο και για τον ιστοριοδίφη. Image Στο υπέροχο φυσικό τοπίο της κρύβονται φαράγγια, καταρράκτες, πέτρινα γεφύρια και περισσότερα από 50 σπήλαια. Δυτικά του χωριού Άγιος Ιωάννης στα 1200 μέτρα υψόμετρο βρίσκεται το υπόγειο ποτάμι της Νεροσπηλιάς, ένα από τα μεγαλύτερα της Ελλάδας, με μήκος εξερευνημένων διαδρομών που φτάνει τα 1400 μέτρα. Σε αυτή την πλευρά του βουνού, κοντά στο χωριό Κοκκωτοί, βρίσκεται και το σημαντικότερο προσκύνημα της περιοχής, η Άνω Μονή Παναγίας Ξενιάς, η ίδρυση της οποίας τοποθετείται περίπου στα τέλη 10ου αιώνα. Ο τοπικός προσδιορισμός «Άνω», είναι απαραίτητος για τον διαχωρισμό της από δύο άλλα μοναστήρια που επίσης έχουν το «επίθετο» Ξενιάς και βρίσκονται χαμηλότερα: την Παλαιά Κάτω Μονή Ξενιάς και τη Νέα Κάτω Μονή Ξενιάς. Αν συνυπολογίσουμε ότι στο πέρασμα των χρόνων, άλλα 3 μοναστήρια που δεν υπάρχουν πια, είχαν το ίδιο όνομα, η σύγχυση μοιάζει αναπόφευκτη. Image Μιλώντας για πράγματα που δεν υπάρχουν πια, κατεβαίνοντας από την Όθρυ, αξίζει να κάνετε μια στάση στον Παλαιό Πλάτανο, ένα χωριό που καταστράφηκε και ξανακτίστηκε αμέτρητες φορές από τον 16ο αιώνα και μετά για να εγκαταλειφθεί οριστικά τη δεκαετία του 1960. Το «χωριό-φάντασμα» πρέπει να ήταν το ομορφότερο της περιοχής. Τα πέτρινα ερείπια του και ειδικά ο ναός του Αγίου Ιωάννη Πρόδρομου προκαλούν ρίγη συγκίνησης σε κάθε επισκέπτη. Δείτε Περισσότερα ΔΥΤΙΚΗ ΜΑΓΝΗΣΙΑ - Μεταξύ Τιτάνων και Κενταύρων
ΤΥΡΝΑΒΟΣ Περίπου 18 χλμ από τη Λάρισα, μια ευθεία δρόμος, στο βόρειο άκρο του Θεσσαλικού κάμπου, το «μονότονο», επίπεδο τοπίο αρχίζει να αλλάζει. Εκεί που οι καμπύλες της «άκαρπης» Μελούνας και η απρόσκοπτη θέα σε Όλυμπο και Κίσσαβο, κινούν το ενδιαφέρον στο βλέμμα του ταξιδιώτη, δίπλα στον παραπόταμο του Πηνειού, Ξηριά (ή «Τιταρήσιο») με την πολύτοξη γέφυρα, βρίσκεται ο Τύρναβος, η πέμπτη μεγαλύτερη πόλη της Θεσσαλίας. Image Πολλά από τα τοπικά προϊόντα, αχλάδια, ροδάκινα, ακόμα και η φέτα, είναι γνωστά για την ποιότητα τους, όμως, κακά τα ψέματα, ο Τύρναβος είναι ταυτισμένος με την αμπελοκαλλιέργεια και τα μεθυστικά παράγωγά της. «Όλα αμπέλια!» είναι μια ευχή που συνηθίζεται ακόμα όταν τσουγκρίζουν τα ποτήρια, που θα πει «να ‘μαστε καλά να βάλουμε όλα τα χωράφια αμπέλια!» Και τείνουν να το πετύχουν! Σε μια σχετικά μικρή γεωγραφικά περιοχή, τα αμπέλια καταλαμβάνουν 25.000 στρέμματα, περίπου το 50% του συνολικού αμπελώνα της Θεσσαλίας. Αν και καλλιεργούνται διάφορες ποικιλίες, ο απόλυτος πρωταγωνιστής είναι το Μοσχάτο Τυρνάβου, όπως κατοχυρώθηκε να λέγεται από το 2013 η ποικιλία Μοσχάτο Αμβούργου. Πυρήνας της οινικής παραγωγής είναι ο Οινοποιητικός Συνεταιρισμός Τυρνάβου, που αριθμεί περί τα 500 μέλη, όμως συνεχώς προστίθενται νέα, σύγχρονα, επισκέψιμα οινοποιεία, ενώ τα τελευταία χρόνια φαίνεται να αλλάζει και ο προσανατολισμός από «απλά» κρασιά για το οικογενειακό τραπέζι σε πιο «ψαγμένες» προτάσεις. Image Τσίπουρο, με ή άνευ; Ακόμα πιο διάσημο από τα τυρναβίτικα κρασιά είναι το τυρναβίτικο τσίπουρο με γλυκάνισο ή χωρίς. Από τα μέσα του φθινοπώρου, όταν παίρνουν μπρος τα εκατοντάδες καζάνια και ξεκινά το βράσιμο, και για τους επόμενους δύο μήνες, περίπου, οι μεθυστικές ευωδίες του μοσχάτου πλημυρίζουν την πόλη. Μικρές γιορτές στήνονται στα καζάνια των ιδιωτών αμβυκούχων (των αποκαλούμενων και «διήμερων» λόγω της ειδικής άδειας απόσταξης που λαμβάνουν) με το κέφι να ανεβαίνει μετά από μια μικρή περιφορά από καζάνι σε καζάνι. Οι εκατοντάδες τόνοι τσίπουρου που παράγονται από τους «μικρούς» ιδιώτες και τα «μεγάλα» αποσταγματοποιεία (700 τόνοι παράγονται μόνο από τον Συνεταιρισμό), διοχετεύονται στην Ελλάδα και το εξωτερικό. Η Προστατευόμενη Γεωγραφική Ένδειξη (ΠΓΕ) ΤΣΙΠΟΥΡΟ ΤΥΡΝΑΒΟΥ έχει αναγνωριστεί με Ευρωπαϊκό Κανονισμό από το 1989, και μάλιστα είναι η μοναδική ελληνική πόλη -δήμος που έχει τέτοια αναγνώριση σε ευρωπαϊκό επίπεδο, καθώς οι άλλες γεωγραφικές ενδείξεις που αναγνώρισε η χώρα μας αφορούν σε ολόκληρα διαμερίσματα της Ελλάδας. Ο Τύρναβος έχει επίσης αναγνωρισμένη την γεωγραφική ένδειξη ΟΥΖΟ Τυρνάβου. Λίγοι γνωρίζουν ότι το Ούζο, το απόσταγμα που κάποτε ήταν γνωστό ως «ματαβρασμένο ρακί», «βαφτίστηκε» στον Τύρναβο τον 19ο αιώνα κατά τα τελευταία χρόνια της Τουρκοκρατίας στη Θεσσαλία. Πολλά περισσότερα για τα τυρναβίτικα αποστάγματα μπορείτε να μάθετε στο Μουσείο Αμπέλου – Οίνου – Οίκου Ανθρώπου (Τηλ. 2492350100), στο Αρχοντικό Καράσσου, ένα από τα ομορφότερα κτήρια της πόλης. Image Ο «παλαιός» πλούτος Εκτός από τα αμπέλια, πλούτο χάριζαν κάποτε στον Τύρναβο και τα περίφημα υφάσματα του. Οι Τυρναβίτες έμαθαν ήδη από τον 18ο αιώνα την τέχνη της βαφής και επεξεργασίας των νημάτων. Με τη μεγάλη παραγωγή τους σε κουκούλια έβγαζαν πρώτης τάξεως μετάξι και σιγά σιγά ανέπτυξαν το εμπόριο τους και μεγαλούργησαν. Τα μεταξωτά νήματα της πόλης εξάγονταν ακόμα και στο εξωτερικό, ενώ τα αριστουργηματικά, πρωτότυπα «σταμπωτά» του Τυρνάβου (τυπωτά μεταξωτά) ήταν περιζήτητα σε κάθε αρχοντόσπιτο της Θεσσαλίας, κι όχι μόνο. Η τέχνη των «σταμπωτών», δυστυχώς, εγκαταλείφθηκε γύρω στη δεκαετία του ‘60. Σήμερα σώζονται ελάχιστα, κυρίως ως οικογενειακά κειμήλια. Σε αρχιτεκτονικό επίπεδο, τα ίχνη αυτού του «παλιού» πλούτου δεν είναι ευδιάκριτα. Λίγα είναι τα αρχοντικά που σώζονται και ανάμεσα τους ξεχωρίζει το αρχοντικό του Γεωργίου Καλακαλλά, του αείμνηστου Τυρναβίτη γλύπτη και καθηγητή της Ανώτατης Σχολής Καλών Τεχνών, δίπλα στον ναό της Αγίας Παρασκευής, με τις περίτεχνες ξυλοδεσιές του, τα σαχνισιά και το έντονο χρώμα της ώχρας, το οποίο, χρήζει άμεσης συντήρησης. Άλλα αξιοθέατα της πόλης, ο ναός της Παναγίας Φανερωμένης (17ος αιώνας), το πολύτοξο γεφύρι του Ξηριά (19ος αιώνας) και ακριβώς δίπλα το παλιό οθωμανικό χαμάμ (15ος αιώνας). Image Μπουρανί και Καρναβάλι Το πιο σημαντικό «αξιοθέατο» της πόλης είναι βέβαια το Μπουρανί, το περίφημο αποκριάτικο έθιμο, ένα τολμηρό δρώμενο διονυσιακών καταβολών, ακατάλληλο για σεμνότυφους που διοργανώνεται το πρωί τη Καθαράς Δευτέρας στο λοφάκι του Προφήτη Ηλία, πριν «κατηφορίσει» κατά το μεσημεράκι στις πλατείες της πόλης. Το προηγούμενο βράδυ, διοργανώνεται το Τυρναβίτικο Καρναβάλι, ένα από τα 4-5 μεγαλύτερα της Ελλάδας. Μπορεί να μοιάζει με «σχήμα οξύμωρο», αλλά δίπλα στον χώρο όπου διοργανώνεται το «ακόλαστο» Μπουρανί, βρίσκεται το σημαντικότερο θρησκευτικό μνημείο της περιοχής, η Μονή Προφήτη Ηλία (πιθανότατα του 17ου αιώνα). Στην ίδια περιοχή βρίσκεται και το Δασάκι του Αϊ -Λιά, ένας από τους αγαπημένους χώρους αναψυχής και άθλησης των ντόπιων. Λίγο ψηλότερα και ανατολικότερα, βρίσκεται το Λουσφάκι («μικρός λόφος»), μια προέκταση της Μελούνας, όπου θα δείτε διάσπαρτες, εγκαταλειμμένες «Καζάρμες», δηλαδή στρατιωτικά φυλάκια που επόπτευαν τα σύνορα Ελλάδας – Οθωμανικής Αυτοκρατορίας μεταξύ 1881 και 1912 πάνω στη «Γραμμή της Μελούνας» (γνωστή και ως «Γραμμή Βερολινού» από την ομώνυμη Συνθήκη του 1878). «Κάτω» από τις νοτιότερες Καζάρμες, βρίσκεται η «Τρυπημένη», μια εντυπωσιακή φυσική αψίδα. Δυτικότερα βρίσκεται το Δαμάσι (που επλήγη βαριά από το σεισμό του 2021), ένα από τα μεγαλύτερα χωριά του Δήμου, πάνω από το οποίο βρίσκεται ένα κάστρο που εντυπωσιάζει με την έκταση που καταλαμβάνει. Λίγα πράγματα είναι γνωστά για το κάστρο αυτό, το οποίο πιθανότατα κτίστηκε κατά τους βυζαντινούς χρόνους. Image Οι λίμνες του Τυρνάβου Λίγα χιλιόμετρα βόρεια της πόλης βρίσκονται οι δύο μικρές λίμνες της περιοχής. Η Βρύση αποτελεί έναν από τους πιο δημοφιλείς τόπους αναψυχής, ενώ το Μάτι Τυρνάβου (ή «Μάτι Αργυροπουλίου»), παρά το μικρό μέγεθος αποτελεί σημαντικό βιότοπο, όπου κάποτε αλιεύονταν μεγάλες ποσότητες καραβίδας. Το Αργυροπούλι είναι ένας ακόμα σημαντικό οικισμός που φημίζεται για την όμορφη πλατεία του, την εκκλησία της Ζωοδόχου Πηγής και τις ταβέρνες του. Φεύγοντας από το Αργυροπούλι και αφού περάσετε τα Δελέρια θα φτάσετε στη Ροδιά, μια ακόμα «must» στάση για τους κρεατοφαγάδες. Λίγα χιλιόμετρα ανατολικά της Ροδιάς, ο Πηνειός περνάει από κάποιες στενωπούς, σχηματίζοντας όμορφους μαιάνδρους και εντυπωσιακά τοπία. Τελευταία στάση στην περιήγηση είναι ο Αμπελώνας, ο δεύτερος μεγαλύτερος οικισμός του Δήμου Τυρνάβου. Στην όμορφη κωμόπολη ξεχωρίζουν δύο πέτρινα κτίρια, ο επιβλητικός ναός της Κοίμησης της Θεοτόκου και το παλιό Δημαρχείο. Ο Αμπελώνας χαρακτηρίζεται από μεγάλες ανοιχτές εκτάσεις, υπέροχες αλέες με δεντροστοιχίες και το πάρκο του Αγίου Γεωργίου όπου κάθε Σεπτέμβρη διοργανώνεται η Γιορτή Κρασιού με πολυήμερες πολιτιστικές εκδηλώσεις. Image Τύρναβος και πολιτισμός Παρά το γεγονός ότι ο Τύρναβος είναι μια σχεδόν αμιγώς αγροτική περιοχή γνωρίζει πλούσια πολιτιστική δράση. Στην περιοχή δραστηριοποιούνται δεκάδες σύλλογοι, πολιτιστικοί, μορφωτικοί, χορευτικοί, χορωδίες, θεατρικές ομάδες και μουσικά σχήματα. Σημαντικό ρόλο παίζουν οι Βλάχοι της περιοχής με τους συλλόγους και τα έθιμά τους. Μεγάλο μέρος του πληθυσμού του Τυρνάβου έλκει την καταγωγή του από τα βλαχοχώρια της Βασιλίτσας Γρεβενών (Σαμαρίνα, Σμίξη, Αβδέλλα) ενώ πολλοί από τους Αργυροπουλίτες είναι Αρβανιτόβλαχοι (ή «Αρβαντόβλαχοι») με απώτερη καταγωγή από τις περιοχές της Κόνιτσας, του Πωγωνίου και του Γράμμου. Η αρμονική συνύπαρξη τους με τους «γηγενείς» Τυρναβίτες, εμπλουτίζει και «χρωματίζει» το πολιτισμικό φορτίο μιας, ούτως ή άλλως, ιστορικής περιοχής. Δείτε Περισσότερα ΤΥΡΝΑΒΟΣ - Τσίπουρο ευφραίνει καρδίαν...
ΜΟΥΖΑΚΙ Στο βόρειο άκρο της Π.Ε. Καρδίτσας, το Μουζάκι αποτελεί το εμπορικό και διοικητικό κέντρο της περιοχής αλλά και έναν κόμβο από και προς την Αργιθέα, τη Λίμνη Πλαστήρα και την Πύλη Τρικάλων. Η σχετικά «νέα» και ζωντανή κωμόπολη, παρά τα πλήγματα που δέχτηκε τα τελευταία χρόνια από καταστροφικές κακοκαιρίες, απλώνεται περήφανα στα «πόδια» του όρους Ίταμος στην ανατολική απόληξη των Αγράφων δίπλα στον ποταμό Παμισό, έναν από τους βασικούς παραπόταμους του Πηνείου. Από μια εντυπωσιακή σχισμή των απότομων βράχων «κρυφοκοιτάει» τα περάσματα της Νότιας Πίνδου και αποτελεί εισαγωγή στον θαυμαστό ορεινό της κόσμο. Image Πληθώρα επιλογών Γύρω από το Μουζάκι απλώνεται σχεδόν ακτινωτά πλήθος διαδρομών που κρύβουν πολλά μυστικά για τον επισκέπτη. Με κατεύθυνση προς την Αργιθέα, στα δυτικά, μόλις 3 χλμ. από την κωμόπολη βρίσκεται η «Παλαιοκαμάρα» Πορτής, ένα πέτρινο γεφύρι του του 16ου αιώνα, έργο του μητροπολίτη Λάρισας Αγίου Βησσαρίωνος από το οποίο σώζεται μία καμάρα. Ανηφορίζοντας προς το χωριό βρίσκουμε πίστα απογείωσης των αιωροπτεριστών και αναρριχητικό πεδίο. Η Πορτή, πέρα από την ηλιόλουστη πανοραμική της θέση, έχει να επιδείξει την Κοίμηση της Θεοτόκου του 1592, τα υπολείμματα αρχαίων τειχών στη θέση Παλαιόκαστρο και για τους λάτρεις της σπηλαιολογίας πολυάριθμες σπηλιές στη θέση «Σκάλα». Πλησιάζοντας όλο και περισσότερο την «επικράτεια» της Αργιθέας βρίσκουμε τη Οξυά, ένα χωριό με διάσπαρτους μαχαλάδες που αντικρύζει τα κορφοβούνια της Καράβας και χωρίζεται στα δύο από τον Παμισό. Σε έναν από τους οικισμούς της, τη Μεσορράχη, βρίσκουμε τη Μονή Αγίας Τριάδας Οξυάς με τις καπνισμένες τοιχογραφίες του 1682. Με κατεύθυνση προς τη λίμνη Πλαστήρα, η οποία απέχει περίπου 30 χλμ. από το Μουζάκι, αξίζει μια στάση στο Ανθοχώρι. Σύντομη πεζοπορία 20 λεπτών από τον πέτρινο νερόμυλο οδηγεί σε μικρό, μα εντυπωσιακό καταρράκτη, ενώ πολύ όμορφη είναι και η Καμάρα Ανθοχωρίου ένα μικρό πέτρινο γεφύρι σε υπέροχη τοποθεσία όπου μπορούμε να φτάσουμε μετά από 5 χλμ. χωμάτινης διαδρομής. Image Με κατεύθυνση ανατολική Λίγα χιλιόμετρα ανατολικά του Μουζακίου βρίσκεται ο Ελληνόπυργος. Ο παραδοσιακός οικισμός πήρε το όνομα του από ερείπια πύργου (4ος π.Χ αιώνας) που εντοπίζονται στη βόρεια πλευρά του χωριού. Εύκολα προσβάσιμος προσφέρει θέα 360 μοιρών. Το βλέμμα φτάνει από το Μουζάκι και την Πύλη Τρικάλων ως το Φανάρι και ακόμα παραπέρα, μέχρι το Δομοκό. Μπορεί να φέρει την ονομασία «κάστρο», όμως στην πραγματικότητα χρησίμευε ως φρυκτωρία έχοντας οπτική επαφή με τους (πιο δυσπρόσιτους) πύργους στο Ελληνόκαστρο και τον Πύργο Ιθώμης. Μέσα στην πλούσια βλάστηση 1 χλμ. από τον Πύργο Ιθώμης, ο Ναός των Δώδεκα Αποστόλων σηματοδοτεί την είσοδο του φαραγγιού του Μέγα, που σχηματίζεται από το ύψωμα της εδώ «ακρόπολης» με το βράχο που ονομάζεται «Στεφάνι της Παναγιάς» όπου βρίσκεται και η σπηλιά με τη θαυματουργή εικόνα. Image Στη γενέτειρα του Καραϊσκάκη Επιστρέφοντας στον κάμπο αξίζει να κάνουμε μια στάση στο Μαυρομμάτι. Στη γενέτειρα του Γεώργιου Καραϊσκάκη μας υποδέχεται ο έφιππος ανδριάντας του αθυρόστομου στρατηγού της Επανάστασης. Ο νόθος γιός της καλογριάς «Κυρα-Ζωής» γεννήθηκε το 1782 σε μια (επισκέψιμη) σπηλιά, βορείως του χωριού από την οποία 2 χλμ. αργότερα προσεγγίζεται και η Μονή Αγίου Γεωργίου. Στην πλατεία του χωριού, μια επίσκεψη στο σπίτι όπου μεγάλωσε μέχρι τα 17 του χρόνια ο Καραισκάκης μπορεί να συνδυαστεί με το παρακείμενο, υπέροχο Μουσείο Λαϊκής Τέχνης, έργο ζωής της κυρίας Μελπομένης Τζιουβάρα. Image Στο ανατολικό άκρο του Δήμου μας περιμένουν δύο από τα ομορφότερα χωριά της Καρδίτσας. Τα γειτονικά Φανάρι και Κανάλια μοιράζονται στη στρατηγική θέση που εποπτεύει τα περάσματα από την Ήπειρο προς τη Θεσσαλία. Το Κάστρο Φαναρίου, άλλωστε, αποτέλεσε ένα από τα σημαντικότερα βυζαντινά οχυρά της εποχής του. Τα Κανάλια, με τη «μετέωρη» πλατεία με τις ωραίες ταβέρνες, τα σοκάκια με τις «πινελιές» ηπειρώτικης αρχιτεκτονικής και η θέα στο Κάστρο Φαναρίου, τον Όλυμπο και τον απέραντο κάμπο αποτελούν τον ιδανικό «επίλογο». Δείτε Περισσότερα ΜΟΥΖΑΚΙ -Βιγλάτορας του Κάμπου
