Τα ωραιότερα πέτρινα γεφύρια της Αργιθέας

Τα πέτρινα τοξωτά γεφύρια που είναι διάσπαρτα στο άγριο ανάγλυφο της ορεινής Ελλάδας είναι αδιάψευστοι μάρτυρες της μάχης που έδινε και δίνει ο άνθρωπος ώστε να υπερνικήσει τα εμπόδια που η φύση ορθώνει μπροστά του.

Σε απόμακρους και δύσβατους τόπους, όπως η Αργιθέα και τα Άγραφα στη Δυτική Καρδίτσα, αυτά τα πέτρινα περάσματα έπαιζαν καταλυτικό ρόλο στην καθημερινότητα των ορεσίβιων πληθυσμών, όχι μόνο όσον αφορά τη συγκοινωνία και τη μεταφορά αγαθών, αλλά και σε ότι αφορά την επικοινωνία και την ανάπτυξη των ανθρώπινων επαφών, θέματα εξίσου ζωτικά για τα απομακρυσμένα χωριά της περιοχής.

Όσο και αν η καθαρά χρηστική αξία τους τείνει να μηδενιστεί, προκαλούν ακόμα τον θαυμασμό με την καλαισθησία τους και την αντοχή τους στο χρόνο. Ενσωματώνονται τόσο αρμονικά στο φυσικό τοπίο που νομίζει κανείς ότι αποτελούν προέκταση του. Οι ομάδες των εξειδικευμένων μαστόρων (οι «κιοπρουλήδες», από την τουρκική λέξη «κιοπρού» που σημαίνει «γεφύρι») που έφερναν εις πέρας το δύσκολο έργο της κατασκευής τους, επιδείκνυαν καλαισθησία που φαίνεται ότι κυλούσε στο αίμα τους, γιατί αυτά είναι πράγματα που δεν μαθαίνονται σε κανένα σχολείο.

Ταυτόχρονα, η δουλειά τους κατάφερε να αποτινάξει τον ζυγό του εφήμερου. Αιώνες μετά από τη στιγμή που έφυγε και η τελευταία ξύλινη σκαλωσιά και το «κλειδί», αυτή η κεντρική σφηνοειδής πέτρα που συγκρατεί όλο το γεφύρι, άντεξε να σηκώσει το βάρος, αιώνες μετά τον αναστεναγμό ανακούφισης του πρωτομάστορα (και της γυναίκας του!) και τις επευφημίες για τον «χορηγό», αυτά τα μικρά, πέτρινα κομψοτεχνήματα αντέχουν στις δριμείες επιθέσεις του πανδαμάτωρα, δίνοντας μας τελικά ένα μήνυμα αντίστασης και ελπίδας!