Φράγμα Λίμνης Πλαστήρα

Το φράγμα του Ταυρωπού, έργο ζωής εμπνευσμένο από τον Νικόλαο Πλαστήρα, δεν δημιούργησε μόνο μια εντυπωσιακή λίμνη κι έναν από τους ομορφότερους τουριστικούς προορισμούς της Ελλάδας, αλλά αποτέλεσε ένα από τα σημαντικότερα έργα υποδομής στη Θεσσαλία, εξασφαλίζοντας άρδευση, ύδρευση και ενεργειακή αυτονομία για δεκάδες κοινότητες.

Οι αριθμοί δε λένε πάντα (όλη) την αλήθεια. Τι λένε οι αριθμοί για φράγμα της λίμνης Πλαστήρα; Έχει μήκος 200 μέτρα και ύψος 83 στο ψηλότερο σημείο του τόξου του. Σε αυτή την τσιμεντένια κατασκευή με το «κομψό» τόξο οφείλεται η δημιουργία της λίμνης, που καταλαμβάνει περίπου 25.000 στρέμματα τα οποία μπορούν να συγκεντρώσουν 365 εκατ. κυβ. μέτρα νερού και στη μέγιστη χωρητικότητα τους τα 400 εκ.κυβ. μέτρα.

Από αυτό το φράγμα εξαρτάται σε μεγάλο βαθμό, η άρδευση του κάμπου της Καρδίτσας και η ύδρευση της πόλης και άλλων 35 περίπου κοινοτήτων. Τα νερά που περνούν από το φράγμα πέφτουν από ύψος 77 μέτρων στους υδροστρόβιλους που δίνουν ενέργεια στον υδροηλεκτρικό σταθμό ισχύος 129 MV. Όμως όλοι αυτοί οι αριθμοί αδυνατούν να περιγράψουν την ομορφιά που πλημμύρισε τον τόπο με την κατασκευή του φράγματος!

Το Όραμα του Νικολάου Πλαστήρα

Η ιδέα για την κατασκευή του φράγματος γεννήθηκε το 1925, όταν ο στρατηγός και πολιτικός ηγέτης Νικόλαος Πλαστήρας, γνωστός και ως «Μαύρος Καβαλάρης», διαπίστωσε τη σκληρή πραγματικότητα που βίωναν οι κάτοικοι της περιοχής, μια πραγματικότητα που ο ίδιος γνώριζε από πρώτο χέρι καθώς είχε γεννηθεί στο γειτονικό Μορφοβούνι (παλιά ονομασία «Βουνέσι») το 1883. Κάθε χρόνο έρχονταν αντιμέτωποι με πλημμύρες, ξηρασίες και γενικευμένη φτώχεια. Ο Πλαστήρας, οραματίστηκε λοιπόν τη δημιουργία ενός φράγματος στον ποταμό Ταυρωπό, με στόχο την άρδευση των πεδινών εκτάσεων της Καρδίτσας και την παραγωγή ενέργειας, που θα έφερνε ανάπτυξη και σταθερότητα στην αγροτική οικονομία της Θεσσαλίας.

Η κατασκευή ξεκίνησε το 1955, λίγα χρόνια μετά τον θάνατο του οραματιστή της και ολοκληρώθηκε το 1960 και ενώ είχαν μεσολαβήσει διαφορετικές μελέτες το 1928, το 1932, το 1952 και τελικά το 1955.

Ο Ρόλος της Λίμνης Σήμερα

Σήμερα, η Λίμνη Πλαστήρα αποτελεί έναν από τους σημαντικότερους πυλώνες βιώσιμης ανάπτυξης της Θεσσαλίας. Εκτός από την άρδευση και την ενεργειακή παραγωγή, λειτουργεί ως φυσικός ρυθμιστής του μικροκλίματος της περιοχής, ενώ παράλληλα έχει εξελιχθεί σε δημοφιλή προορισμό για υπαίθριες δραστηριότητες, αγροτουρισμό και εναλλακτικές μορφές αναψυχής. Η αρμονία μεταξύ ανθρώπου και φύσης, που οραματίστηκε ο Πλαστήρας, παραμένει ζωντανή, κάνοντας τη λίμνη σύμβολο για τη σύγχρονη έννοια της ανάπτυξης με σεβασμό στο περιβάλλον.