Παυσίλιπο, το ιστορικό πάρκο της Καρδίτσας

Το πάρκο ιδρύθηκε το 1901 επί δημαρχίας Στεργίου Λάππα, με αρχική έκταση 165 στρεμμάτων. Αποτέλεσε το «Ζάππειο» της Καρδίτσας, με περίπτερο, ανθόκηπο και κιόσκια για τους επισκέπτες.  Το Παυσίλυπο γνώρισε μεγάλη ακμή στο Μεσοπόλεμο όταν απέκτησε κήπους με πολλές και σπάνιες ποικιλίες λουλουδιών, λιμνούλες με ψάρια, ζωολογικό κήπο, παιδική χαρά και σιντριβάνια σχεδιασμένα από τον Γιόχαν Ρωμανό, ο οποίος είχε σπουδάσει διακοσμητική στο Παρίσι.

Στον χώρο πραγματοποιούνταν πολιτιστικές εκδηλώσεις, εμφανίσεις της Φιλαρμονικής Ορχήστρας, κονσέρτα, θεατρικές παραστάσεις, κινηματογραφικές προβολές αλλά και οι γιορτές των “Ανθεστηρίων” που διοργανωνόταν με πρωτοβουλία της Λαϊκής Βιβλιοθήκης ‘‘Αθηνά‘‘  από το 1931 μέχρι τον Β΄ Παγκόσμιο Πόλεμο. Τα Ανθεστήρια ακολουθούσαν το πρότυπο των Δελφικών γιορτών που είχαν αναβιώσει ο Άγγελος Σικελιανός με τη σύζυγό του Εύα Πάλμερ στη δεκαετία του 1920 με σκοπό τη δημιουργία ενός παγκόσμιου πνευματικού κέντρου στους Δελφούς. Περιλάμβαναν δρώμενα εμπνευσμένα από την αρχαιότητα και την ελληνική λαϊκή παράδοση.

Το Παυσίλιπο σήμερα

Το Παυσίλυπο, παρά το γεγονός ότι η έκταση του έχει μειωθεί στα 50 στρέμματα λόγω αστικών παρεμβάσεων, εξακολουθεί να  προσφέρει πλούσια βλάστηση με ψηλά δέντρα, πολύχρωμα λουλούδια και διαμορφωμένα μονοπάτια ιδανικά για περίπατο. Είναι ιδανικό για οικογένειες, καθώς διαθέτει τη μεγαλύτερη παιδική χαρά της πόλης, υπαίθρια σκακιέρα και ελεύθερα παγώνια που περιφέρονται στο χώρο, προσφέροντας μοναδικές στιγμές για μικρούς και μεγάλους.​ 

Στο κέντρο του πάρκου βρίσκεται το ανακαινισμένο αναψυκτήριο «Παυσίλυπον», το οποίο λειτουργεί ως χώρος συνάντησης, ψυχαγωγίας και γαστρονομικών απολαύσεων για κατοίκους και επισκέπτες. Κατά τη διάρκεια των Χριστουγέννων, το πάρκο φιλοξενεί θεματικές εγκαταστάσεις- εκδηλώσεις, προσφέροντας μια μαγευτική εμπειρία για όλους.​ 

Όσο για την πολύ όμορφη ονομασία του, ας διαβάσουμε μια εξήγηση που καταθέτει γραπτώς το 1909 στις «Λαϊκαί Εθιμοτυπίαι» ο Δ. Ψιμόπουλος: «(…) Ο κήπος «Παυσίλυπον» εκλήθη «Παυσίλυπον» προσφυώς, διότι αληθώς και τας οδύνας και την θλίψιν διασκεδάζει και την λύπην παύει εκ του αέρος του καθαρίου και δροσερού και εκ του ζύθου του πινομένου αφθόνως και εκ των ασμάτων του πάνυ ευστόμου φωνογράφου, του βραχνού έστιν ότε, και των εμφυσητών οργάνων και εκ της συγκεντρώσεως ή των καλλιπαρείων, ή των χρυσοπλοκάμων, ή των λευκωλένων, ή των ευζώνων, ή των καλλισφύρων δεσποινίδων περί την μεσημβρίαν προς αναψυχήν (…)»