Εποχές

Η Σκόπελος θεωρείται το πιο πράσινο νησί της Ελλάδας με το 80% της επιφάνειας της να καλύπτεται από πυκνή βλάστηση (το 67% παρθένο πευκόδασος) κι αυτό είναι κάτι που ο επισκέπτης το αντιλαμβάνεται πριν ακόμα πατήσει το πόδι του στο νησί. Η πρώτη εικόνα από καράβι, με τη Γλώσσα, τον δεύτερο μεγαλύτερο οικισμό, και το επίνειό της, το Λουτράκι, να περιβάλλονται από πράσινο, είναι αντιπροσωπευτική.

Τα θέλγητρα της, όμως, δεν εξαντλούνται στο υπέροχο φυσικό περιβάλλον. Διαθέτει μια από τις πιο όμορφες Χώρες του Αιγαίου, αμέτρητες παραλίες, ιστορία που χάνεται στα βάθη των αιώνων, σημαντικά θρησκευτικά μνημεία, πληθώρα επιλογών για τους λάτρεις της περιπέτειας αλλά και γι’ αυτούς της dolce vita, που μπορούν να διαλέξουν ανάμεσα σε club με πολλά bpm, χαλαρά jazz standards ή «νύχτες μαγικές κι ονειρεμένες», στον «ναό» του ρεμπέτικου, την «Ανατολή» πάνω στο Κάστρο.

Image

Παραδοσιακός οικισμός εξαιρετικής ομορφιάς

Η πρωτεύουσα του νησιού, η «Πόλη της Σκοπέλου», η Χώρα, είναι μια εντυπωσιακή, αμφιθεατρικά χτισμένη, νησιώτικη πολιτεία. Προστατεύεται από το 1978, με Προεδρικό Διάταγμα, ως παραδοσιακός οικισμός εξαιρετικής ομορφιάς. Βρίσκεται στη θέση που διάλεξαν οι πρώτοι Μινωίτες άποικοι για να ιδρύσουν την αρχαία πόλη Πεπάρηθο, που μέχρι τους ρωμαϊκούς χρόνους έδινε το όνομα της σε ολόκληρο το νησί.

Η Χώρα είναι ένας πυκνοδομημένος λαβύρινθος όπου δεν χωρούν αυτοκίνητα. Τα ανηφορικά, πλακόστρωτα σοκάκια και οι δρομόσκαλες, θα σας επιβάλουν έναν αργό ρυθμό εξερεύνησης, δίνοντας σας την ευκαιρία να απολαύσετε αμέτρητες γραφικές γωνιές, πανδαισία χρωμάτων και γιορτή αρωμάτων. Στις πεντακάθαρες αυλές, στις ασβεστωμένες γειτονιές, στα πεζούλια των σπιτιών, οι πάντα πρόσχαρες Σκοπελίτισσες εξακολουθούν να μαζεύονται τα απογεύματα για να «σχολιάσουν» τα νέα της καθημερινότητας. 

Image

Συνδυασμός αρχιτεκτονικών τύπων 

Το αρχιτεκτονικό ενδιαφέρον της Χώρας είναι μεγάλο καθώς παρουσιάζει μεγάλη ποικιλία κτισμάτων. Μπορείτε να δείτε ενετικά κτήρια (δυστυχώς λιγοστά πια, και ερειπωμένα), αρχοντικά πηλιορείτικης – μακεδονικής τεχνοτροπίας, νεοκλασικά αλλά και λαϊκά-«αγροτικά» σπίτια. Αυτός ο φαινομενικά παράταιρος συνδυασμός δεν ξενίζει, καθώς όλα μοιάζουν αρμονικά δεμένα μεταξύ τους με έναν ιδιαίτερο τρόπο. Κι αν αναρωτιέστε από που προέκυψαν τόσα αρχοντικά, αρκεί να αναφέρουμε ότι μεταξύ 17ου και 19ου αιώνα, η Σκόπελος συμπεριλαμβανόταν ανάμεσα στις 5-6 μεγαλύτερες ναυτικές δυνάμεις του Ελλαδικού χώρου. Αν θέλετε να δείτε από μέσα κάποιο από τα παραδοσιακά σπίτια της Χώρας, μπορείτε να επισκεφθείτε το «Αρχοντικό Βακράτσα», το σπίτι -μουσείο του Παύλου Νιρβάνα ή το Λαογραφικό μουσείο.

Δεν πρέπει να παραλείψετε, όσο κοπιαστική κι αν φαίνεται, μια ανάβαση στο Ενετικό κάστρο, απ’ όπου η οικογένεια Γκίζι («Γκύζη») διαφέντευε Σκόπελο και Σποράδες στα χρόνια της Ενετοκρατίας. Για να μη χαθείτε στα σοκάκια, ανεβείτε από το παλιό λιμάνι στην Παναγίτσα του Πύργου, την πανέμορφη εκκλησία που αποτελεί το πιο χαρακτηριστικό τοπόσημο της Χώρας και συνεχίστε την ανάβαση έχοντας το Αιγαίο στα δεξιά σας.

Image

Εντυπωσιακές παραλίες

Το νησί διαθέτει πληθώρα παραλιών σε όλα τα σημεία του ορίζοντα, όμως οι ανατολικές είναι πιο δυσπρόσιτες γι’ αυτό οι επισκέπτες προτιμούν αυτές που βρίσκονται στη δυτική πλευρά. Κοινό χαρακτηριστικό όλων, είτε είναι αμμουδερές, είτε βοτσαλωτές, είναι τα κρυστάλλινα νερά και το μεθυστικό άρωμα ρητίνης από τα πεύκα που φτάνουν σχεδόν ως τη θάλασσα. 

Πολύ δημοφιλής επιλογή και λόγω εγγύτητας με την Χώρα είναι ο Στάφυλος, μια πραγματικά εντυπωσιακή παραλία. Στο ανατολικό άκρο της, πίσω από ένα μικρό ακρωτήρι, θα βρείτε το Βελανιό, μια πιο ήσυχη παραλία, η οποία πριν «οργανωθεί» ήταν η αγαπημένη των γυμνιστών. Δυτικότερα, την μικρή και απάνεμη πλαζ του Αγνώντα προτιμούν αυτοί που θέλουν να συνδυάσουν το μπάνιο τους με ουζάκι και μεζέ σε κάποια από τις φημισμένες ψαροταβέρνες του οικισμού. Ακόμα πιο δυτικά βρίσκεται ο Πάνορμος μια από τις πιο όμορφες και δημοφιλείς παραλίες του νησιού και δίπλα του, ο στενός όρμος Μπλο, αγαπημένο και ασφαλές αγκυροβόλιο όσων αγαπούν την ιστιοπλοΐα.

Συνεχίζοντας βορειότερα, θα βρείτε την μεγαλύτερη παραλία του νησιού, την Μηλιά και σχεδόν δίπλα της την Καστάνη. Κρυμμένη δίπλα στο χωριό Νέο Κλήμα («Έληος»), βρίσκεται η παραλία Χόβολο με τα επιβλητικά λευκά βράχια στην «πλάτη» της. Σε όλες αυτές τις παραλίες θα μπορέσετε να απολαύσετε μαγευτικά ηλιοβασιλέματα.

Περνώντας στην ανατολική πλευρά φτάνουμε στην «celebrity» γωνιά του νησιού, στον Αη Γιάννη στο Καστρί. Η παραλία εδώ είναι όμορφη αλλά σχετικά μικρή και οφείλει την «αναγνωρισιμότητα» στον επιβλητικό βράχο που βρίσκεται στην άκρη της. Στο εκκλησάκι στην κορυφή του, 110 σκαλοπάτια ψηλά, γυρίστηκαν οι σκηνές του γάμου για το blockbuster μιούζικαλ «Mamma Mia!» που χάρισε στην Σκόπελο την «διεθνή καριέρα» που της άξιζε, καθιστώντας την, επιπλέον, «γαμήλιο προορισμό» για πολλά ζευγάρια απ’ όλη την Υφήλιο! 

Η αναφορά σε αυτές τις παραλίες είναι ενδεικτική. Στο νησί θα βρείτε πολλές ακόμα που αξίζουν την προσοχή σας. Όρεξη και χρόνο να έχετε!

Image

Το μικρός «Άγιον Όρος»

Οι Σκοπελίτες φημίζονται για την βαθιά θρησκευτική τους πίστη. Αψευδής μάρτυρας τούτου οι αριθμοί! Οι εκκλησίες ξεπερνούν τις 350, δεκάδες εκ των οποίων βρίσκονται στη Χώρα. Πολλά είναι και τα μοναστήρια του νησιού με τα σημαντικότερα εξ αυτών να συγκεντρώνονται στο όρος Παλούκι, το αποκαλούμενο και «Μικρό Άγιον Όρος». Οι περισσότερες μονές έχουν φρουριακό χαρακτήρα θυμίζοντας, έστω και σε πολύ μικρότερη κλίμακα, τις αντίστοιχες αγιορείτικες. Σε πολύ κοντινή απόσταση μεταξύ τους, μπορείτε να επισκεφθείτε τις μονές Σωτήρος, Ευαγγελισμού, Αγίας Βαρβάρας, Τιμίου Προδρόμου και Πάνω Παναγιάς. Από το Παλούκι θα απολαύσετε και εντυπωσιακή πανοραμική θέα της Χώρας.

Φύση και δραστηριότητες

Στις κατάφυτες πλαγιές των βουνών της Σκοπέλου (Δέλφη, Παλούκι), απλώνεται ένα μεγάλο δίκτυο μονοπατιών, πολλά εκ των οποίων «διέσωσε», καθάρισε και ανέδειξε μια ακούραστη Βρετανίδα, η Heather Parsons, που ζει στο νησί από το 1986. Πολλές είναι και οι διαδρομές που ενδείκνυνται για mountain bike. 

Στις παραλίες του νησιού θα μπορέσετε να επιδοθείτε σε θαλάσσια σπορ και καταδύσεις. Πολλοί είναι αυτοί που επιλέγουν να εξερευνήσουν άγνωστους κολπίσκους με καγιάκ, ενώ όπως προαναφέραμε το ανάγλυφο της ακτογραμμής προσφέρεται για αυτούς που αγαπούν της ιστιοπλοΐα.

Image

Γιατί «Ρεμπέτισσα»;

Η Σκόπελος πρέπει να είναι το μέρος με τα περισσότερα ρεμπετάδικα και τους περισσότερους ρεμπέτες- μουσικούς κατά κεφαλήν, στην Ελλάδα! Προς επίρρωσιν έρχεται το ετήσιο φεστιβάλ «Μέρες Ρεμπέτικου στην Σκόπελο» που έχει πάρει πλέον τη μορφή «θεσμού». Μια βραδιά στην κορυφή του Κάστρου, σε ένα «μπαλκόνι» πάνω απ’ το Αιγαίο, στην θρυλική «Ανατολή» του ξακουστού Σκοπελίτη ρεμπέτη Γιώργου Ξηντάρη, συνοδεία των γιων του, Αντώνη και Θοδωρή, με εκλεκτή παρέα φίλων μουσικών που εναλλάσσονται απρογραμμάτιστα μαζεμένοι σε μια γωνιά που λειτουργεί ως φυσικό «ηχείο» για τις γλυκιές, ανόθευτες και «σκέτες» (χωρίς μικρόφωνα) πενιές, μπορεί να αποτελεί για πολλούς, ιδανική κατάληξη μιας υπέροχης μέρας στο νησί.

ΒΡΕΙΤΕ ΞΕΝΟΔΟΧΕΙΟ ΣΤΗ ΣΚΟΠΕΛΟ
 

 

Αυτή η μακρόστενη λωρίδα γης σε αγκαλιάζει χαλαρά, αφαιρεί από επάνω σου όλη την ένταση και μέρα με τη μέρα σε οδηγεί μέσα από τους ανοικτούς θαλασσινούς ορίζοντες σε μέρη που ποτέ σου δεν είχες φανταστεί πως υπάρχουν. Και δεν είναι μόνο όσα έχεις να γνωρίσεις επάνω στις ράχες και δίπλα στα ακρογιάλια της Αλοννήσου.

Υπάρχει ένας πολυνησιακός παράδεισος σπαρμένος στη θάλασσα γύρω, με περισσή ομορφιά και τεράστια οικολογική και αισθητική αξία. Και εκεί επάνω που νομίζεις πως τα έχεις απαριθμήσει και καταγράψει όλα όσα αξίζει να γνωρίσεις, κάποιος σου αναφέρει την μαγική λέξη “βυθός”, “αρχαία ναυάγια”, “ το πρώτο στον κόσμο υποθαλάσσιο μουσείο και άλλα απίθανα, αόρατα…καλά κρυμμένα μυστικά!

Image

Παλιά Αλόννησος

Στολίδι μικρό σε μέγεθος αλλά σε περίοπτη θέση είναι φυσικά η Χώρα- η Παλιά Αλόννησος - την οποία μπορείς να εξερευνήσεις μόνο με τα πόδια. Αγκαλιάζει τον βράχο και το κάστρο και αφήνει πολύ μικρά στενά δρομάκια ελεύθερα για να περπατήσεις αναζητώντας σημεία θέας στο πέλαγος. Η ομορφότερή της ώρα είναι εκείνη που ο ήλιος βουτάει στη θάλασσα και η παλέτα των χρωμάτων ξετυλίγεται από το χρυσαφί στο βαθύ μπλε… τα φώτα ανάβουν, η ψυχή χαμογελά!

Image

Παραλίες και πεζοπορία

Η ανακάλυψη της ομορφότερης παραλίας τους καλοκαιρινούς μήνες είναι μια από πλέον ευχάριστες δραστηριότητες, διότι η δαντέλα των ακτών της Αλοννήσου δεν αφήνει κανέναν παραπονεμένο ενώ όλες τους είναι στεφανωμένες με πεύκα ή ελιές. Είναι αυτό το χαρακτηριστικό και αναζωογονητικό εφέ στις βόρειες Σποράδες! Οι περισσότερες είναι συγκεντρωμένες στο νότιο κόμμα του νησιού έχουν εύκολη πρόσβαση, ενώ για τις βόρειες ή τα γύρω νησιά (όπου επιτρέπεται η πρόσβαση) θα χρειαστείτε δικό σας πλωτό μέσον.

Ο πλέον ενδεδειγμένος τρόπος για να κάνεις την Αλόννησο “δικιά” σου και να αιχμαλωτίσεις την εμπειρία του να βρίσκεσαι εκεί, δεν είναι άλλος από την πεζοπορία, το απλό περπάτημα! Το δίκτυο των μονοπατιών είναι μεγάλο, στις περισσότερες περιπτώσεις καλά συντηρημένο και με επαρκή σήμανση. Οι εναλλαγές του τοπίου και η ποικιλία της βλάστησης είναι στοιχεία που θα εντυπωθούν ίσως για πάντα, ενώ η ηρεμία του τοπίου συνήθως αγγίζει εκείνες τις ευαίσθητες χορδές των ανθρώπων που κάνουν τις διακοπές τους… αξέχαστες!

Κείμενο – Φωτογραφίες: Γιάννης Ντρενογιάννης

Ξεκινώντας από το νότιο άκρο της Π.Ε. Λάρισας, στα «σύνορα» σχεδόν με την Π.Ε. Μαγνησίας θα κάνουμε μια πρώτη στάση στο Μεταλλείο, μια αρκετά δυσπρόσιτη παραλία, όπου ξεχωρίζει ένας μεγάλος βράχος μέσα στη θάλασσα, το «Μονόπετρο» και τα ερείπια των παλιών μεταλλείων που λειτουργούσαν μέχρι το 1950 και παρήγαν το λεγόμενο «ταλκ». 

Συνεχίζοντας με κατεύθυνση βόρεια στη «σκιά» του Μαυροβουνίου, του βουνού που «γεφυρώνει» Πήλιο και Κίσσαβο, φτάνουμε στον Ρακοπόταμο, μια από τις πιο εντυπωσιακές παραλίες της Λάρισας. Η «τριπλή» παραλία παίρνει το όνομα της από τον ομώνυμο ποταμό που εκβάλλει στο βορειότερο τμήμα της. Το νότιο και μικρότερο τμήμα της ήταν παλιότερα «αφιερωμένο» στους γυμνιστές. Ο Ρακοπόταμος παρέμενε μέχρι πριν μερικά χρόνια ένα καλά κρυμμένο μυστικό, γνωστό μόνο στους κατοίκους των γειτονικών οικισμών, Σκλήθρο και Πολυδένδρι, αλλά είναι πλέον πολύ δημοφιλής. Αν και παραμένει «ανοργάνωτος» θα βρείτε δύο καφέ και μια ταβέρνα για να καλύψετε τις ανάγκες σας. 

Image

Επόμενη στάση στην ακτή Παπακώστα, γνωστή και ως «βασιλική» καθώς αποτελούσε τμήμα του, πάλαι ποτέ, Βασιλικού Δάσους Πολυδενδρίου. Είναι η αγαπημένη των campers και πολύ συχνά θα δείτε «αγκυροβολημένα» τροχόσπιτα στον χώρο στάθμευσης πάνω από την καντίνα. Ωραίες, μικρότερες παραλίες θα βρείτε και μέσα στον οικισμό του Κάτω Πολυδενδρίου. 

Image

Αφήνοντας πίσω μας το Μαυροβούνι, περνάμε στα «βαριά χαρτιά» του Λαρισαϊκού θέρους, στις παραλίες Αγιόκαμπου, Σωτηρίτσας και Βελίκας. Στην πραγματικότητα αποτελούν μια ενιαία παραλία, μια από τις μεγαλύτερες της Ελλάδας με συνολικό μήκος που ξεπερνά τα 12 χιλιόμετρα. Δεκάδες beach bars και ταβέρνες αραδιάζονται κατά μήκος του παραλιακού δρόμου, καθιστώντας την αγαπημένη επιλογή όσων θέλουν να συνδυάσουν μπάνιο και διασκέδαση. 

Image Κίσσαβος και Πηνειός

Μετά τη Βελίκα το τοπίο αλλάζει, με τον Κίσσαβο να μπαίνει δυνατά στο «παιχνίδι». Οι κατάφυτες πλαγιές του κατηφορίζουν σχεδόν μέχρι το κύμα προσφέροντας σκιά και δροσιά στους λουόμενους. Στην Παλιουριά και την Κουτσουπιά θα βρούμε παραλίες μεσαίου μεγέθους που συνδυάζουν άμμο και βότσαλα. Από την Κουτσουπιά ως το Στόμιο μπορούμε να επιλέξουμε ανάμεσα σε μια πληθώρα μικρών ή μεγαλύτερων κολπίσκων (Τσιλιγιώργης, Πλατιά Άμμος, Καλύβι, Πηγάδι, Ψαρόλακας κ.α.) ανάλογα με τον βαθμό απομόνωσης – χαλάρωσης που αποζητούμε. Ιδιαίτερη αναφορά αξίζει να γίνει στο Κόκκινο Νερό, όπου μπορούμε να συνδυάσουμε την θαλασσινή βουτιά με την ιαματική στις «κολυμβήθρες» που βρίσκονται μέσα στο χωριό. 

Image

Από το Στόμιο μέχρι τα «σύνορα» με την Πιερία, ξεκινάει μια σειρά παραλιών με κοινή συνισταμένη την ψιλή άμμο, τα πολύ ρηχά νερά (ιδανικά για οικογένειες με μικρά παιδιά) και τη γειτνίαση τους με το Δέλτα του Πηνειού. Στο Στόμιο (παλιά ονομασία «Τσάγεζι) με τον χαρακτηριστικό μικρό φάρο θα διασχίσουμε δύο ξύλινα γεφυράκια πάνω από το νοτιότερο παρακλάδι του ποταμού για να φτάσουμε στην παραλία. Λίγο βορειότερα στον μικρό οικισμό της Αλεξανδρινής θα βρούμε άλλη μια ωραία αμμουδιά, ενώ ακόμα «ψηλότερα» (στον χάρτη) φτάνουμε στις «κεντρικές» εκβολές του Πηνειού. Δίπλα στον σημαντικό υγρότοπο, νότια των εκβολών βρίσκουμε την παραλία του Στρίντζου, με τις λιγοστές καλύβες και άλλες ιδιοκατασκευές, ιδανική για απομόνωση, ενώ βόρεια των εκβολών βρίσκουμε την Κουλούρα που περιβάλλεται από απέραντες εκτάσεις με ηλιοτρόπια. 

Στο βόρειο «τέρμα» του νομού, Μεσάγγαλα και Καστρί-Λουτρό, μας προσφέρουν ένα μικρό «ταξίδι στον χρόνο». Οικογενειακές διακοπές «παλαιού τύπου», χωρίς «πόζα» και επιτήδευση! Μικρά σπιτάκια όπου στριμώχνονται όσα κρεβάτια απαιτούνται για να καλυφθεί η οικογένεια κι ένα τραπέζι για φαγητό. Ούτως ή άλλως, όλη η μέρα περνάει στην παραλία με «σπαστά» καρεκλάκια και ξαπλώστρες, ομπρέλα από το σπίτι, φραπέ παγωμένο στο σέικερ, όπως δεκαετία ’80 (όχι ότι δεν θα βρείτε beach bars και freddo espresso, αν θέλετε!). Η εκδίκηση της απλότητας! 

 

 

 

Ένα από τα μεγαλύτερα, ομορφότερα και πιο δημοφιλή χωριά του Πηλίου προσφέρεται σε συσκευασία «4 σε 1»! Οι τέσσερις συνοικίες της Τσαγκαράδας (Άγιος Στέφανος, Αγία Κυριακή, Αγία Παρασκευή, Ταξιάρχες), απέχουν αρκετά η μία από την άλλη και θα μπορούσαν να είναι «ανεξάρτητα» χωριουδάκια. Ο οικιστικός ιστός είναι αρκετά «χαλαρός» και απλώνεται σε μήκος σχεδόν 4 χιλιομέτρων. 

Image

Η «κεντρική» πλατεία του χωριού, θεωρείται σήμερα αυτή της Αγίας Παρασκευής, με τον ομώνυμο ναό και τον εντυπωσιακό χιλιόχρονο πλάτανο. Ένα καλντερίμι που ξεκινάει από εδώ, οδηγεί σε δύο επιβλητικά κτήρια, την Αχιλλοπούλειο και τη Νανοπούλειο σχολή, που ιδρύθηκαν από Αιγυπτιώτες της Τσαγκαράδας. Ένα άλλο καλντερίμι οδηγεί στην έτερη, «ζωντανή» πλατεία του χωριού, στους Ταξιάρχες, περνώντας από ένα ακόμα ιστορικό κτήριο, το Καρτάλειο δημοτικό σχολείο. Στην πλατεία των Ταξιαρχών, θα δείτε την εντυπωσιακή εκκλησία του 1786 και μια ωραία κρήνη με τέσσερις κρουνούς. 

Όχι μόνο βουνό

Η Τσαγκαράδα έχει δύο διεξόδους προς τη θάλασσα. Η μια επιλογή είναι η διάσημη παραλία του Μυλοπόταμου, που χωρίζεται σε δύο κολπίσκους που χωρίζονται από έναν βράχο, αλλά συνδέονται μέσω ενός  φυσικού «τούνελ». Το χειμώνα, η μανιασμένη θάλασσα, σχεδόν «καταπίνει» την παραλία.

Image

 Η άλλη διέξοδος είναι η δυσπρόσιτη, «εξωτική» παραλία της Φακίστρας, Θα χρειαστεί να αφήσετε το αυτοκίνητο σας σε ένα πλάτωμα εκεί που τελειώνει το δρόμος και να περπατήσετε για λίγο για να την προσεγγίσετε. Από το σημείο οπού θα αφήσετε το αυτοκίνητο, ένα άλλο μονοπάτι θα σας οδηγήσει στο «Κρυφό Σχολειό» της Φακίστρας, οπού σε δύο γειτονικές σπηλιές θα βρείτε το ασκηταριό ενός μοναχού, που μάθαινε κολλυβογράμματα στα παιδιά της Τσαγκαράδας κατά την Τουρκοκρατία, αλλά και ένα πανέμορφο υπόσκαφο εκκλησάκι, την Παναγία τη Μεγαλομάτα, όπου μετά βίας χωρούν δύο άτομα. Τρία μαδέρια και 5-6 εικόνες αποτελούν το ταπεινό τέμπλο αυτού του ναού. 

Μια τρίτη διέξοδος προς την θάλασσα μπορεί να συνδυαστεί με πεζοπορία. Από την Τσαγκαράδα ξεκινάει ένα από τα ομορφότερα μονοπάτια – καλντερίμια του Πηλίου που καταλήγει στις ακτές του Αιγαίου, στην Νταμούχαρη.

Image

Μια μεγάλη απώλεια

Μέχρι το 2021, στο νότιο άκρο της Τσαγκαράδας, βρισκόταν ένα από τα ωραιότερα πέτρινα τοξωτά γεφύρια του Πηλίου, κατασκευασμένο το 1787 από Ζουπανιώτες μάστορες. Το γεφύρι αυτό στεκόταν σε μια ειδυλλιακή ρεματιά, πλαισιωμένο από αιωνόβια πλατάνια. Δυστυχώς, η πτώση ενός δέντρου από σφοδρή κακοκαιρία οδήγησε στην κατάρρευσή του, αφήνοντας πίσω μόνο τις μνήμες και την ελπίδα για αποκατάσταση.