Το ξωκκλήσι των Αγίων Αναργύρων στην Αλόννησο

Τo γραφικό εκκλησάκι κτίστηκε τον 13ο αιώνα για τις ανάγκες του μικρού μοναστηριού που ήταν μετόχι της Ιεράς Μονής Μεγίστης Λαύρας του Αγίου Όρους. Στο ξωκλήσι λειτουργούσαν κάποτε οι λιγοστοί μοναχοί που έμεναν στα παρακείμενα κελιά, τα χαλάσματα των οποίων φαίνονται ακόμα και σήμερα. Η περιοχή γύρω από το Μοναστήρι ήταν περιφραγμένη, σε ακτίνα 500 μέτρων, με μεγάλη λίθινη μάντρα, την «Αμπάρα». 

Το μικρό μοναστήρι είχε ωστόσο λιγοστά εισοδήματα και έτσι οι μοναχοί του αναγκάστηκαν να το εγκαταλείψουν. Ο σχετικός θρύλος της δημιουργίας του έχει ως εξής: δύο Αλοννησιώτες είχαν βρει την εικόνα των Αγίων Αναργύρων στην παραλία Τουρκονέρι. Όταν αποφάσισαν να κτίσουν το ξωκλήσι στο σημείο που τη βρήκαν, η εικόνα μετακινήθηκε από μόνη της στην θέση που κτίστηκε τελικά ο ναός. 

Εγκατάλειψη και αναστήλωση

Στα τέλη της δεκαετίας του ’60 άρχισαν να γίνονται ορατά τα πρώτα προβλήματα στατικότητας του κτίσματος, αλλά –για άγνωστους λόγους–, αντί να επιλεγεί η λύση της αποκατάστασης θεωρήθηκε σωστό να κτιστεί ακριβώς δίπλα ένα νέο, τσιμεντένιο εκκλησάκι. Η χρήση της νέας κατασκευής επιτάχυνε την φθορά του βυζαντινού κτίσματος που στερήθηκε πλέον της ανθρώπινης φροντίδας.

Image

 Η διαδικασία της αναστήλωσης, η οποία παρουσίασε σοβαρές τεχνικές δυσκολίες εξαιτίας της μακρόχρονης εγκατάλειψης, άρχισε τελικά στα μέσα της δεκαετίας του ’90. Το πρανές της πλαγιάς επάνω στο οποίο στεκόταν το ξωκλήσι, χρειάστηκε να σταθεροποιηθεί με την κατασκευή αναβαθμών για την αντιμετώπιση της διάβρωσης. Η λεπιδωτή σκεπόπλακα κατασκευάστηκε με την τεχνική «ψαρολέπι». Η εμφανής πλευρά είναι πελεκημένη σε στρογγυλό σχήμα και μοιάζει με λέπι ψαριού. Το αισθητικό αποτέλεσμα είναι πραγματικά άρτιο. Το έργο της αποπεράτωσης της σκεπής ανέλαβαν διαπρεπείς κτιστάδες του Πηλίου. 

Για να φτάσετε θα χρειαστεί να διασχίσετε ένα πανέμορφο και πολύ σύντομο μονοπάτι. Κάτω από το εκκλησάκι βρίσκεται η αρκετά δυσπρόσιτη παραλία των Αγίων Αναργύρων.

Κείμενο: Γιάννης Ντρενογιάννης